Zo, de kaartjes zijn weer geschreven. Een hele stapel. Sommige jaren komen er paar bij en soms vallen er een paar af. Het is geen vervelend karweitje. De vanwege het c-virus opgelegde advies om op ruime afstand van elkaar te blijven, maakt mensen knorrig en dan is zo’n simpel kaartje misschien eventjes een verlichting. Enige jaren geleden dacht ik er over om deze oeroude traditie maar op te geven. Ik kreeg steeds vaker Kerst- & Nieuwjaarswensen per e-mail. Op zich niks mis mee. Het is de nieuwe tijd, net wat u zegt. Maar als dat inhoudt dat onze kennissen, vrienden en familie het niet meer zo op prijs stellen wensen op papier uit te wisselen, dan houd ik het voor gezien en maak een winters plaatje + adressenbestand aan en is één druk op enter voldoende. Bij nader inzien zag ik hier toch maar vanaf en schrijf ieder jaar rustig de lijst namen en adressen over. Daarna breng ik een deel van de kaartjes lopend of op de fiets rond en schuif de anderen in de oranje brievenbus. Ik heb er eerlijk gezegd wel plezier in.
Wat was het voor een jaar? Een raar jaar. Vooral een verwarrend jaar. Een jaar waarin we ons qua regels als in een nevellandschap bevonden. Het woord versoepeling is nog nooit zo misbruikt als in het afgelopen jaar. De hoofdschuldige was zonder enige twijfel het c-virus, maar door het gezwabber met de leefregels ontstond er een steeds bredere kloof tussen hen die zich er strikt aan hielden en hen die dit steeds meer achterwege lieten. In het antivaxkamp ontstond wrevel omdat ook hier teveel lieden dachten en nog steeds denken de waarheid in pacht te hebben, ergo: denken dat hún waarheid de juiste waarheid is en roeptoeteren dat zij als niet-gevaccineerden worden weggezet als de nieuwe joden en hier op voortbordurend zelfs de holocaust erbij betrokken. Hoe erg wil je het hebben! Boosheid en diepe treurnis overviel mij toen ik dit hoorde. Hadden wij niet juist een aantal van die geelkoperen monumentjes voor evenzoveel slachtoffers van die vreselijke holocaust onthuld?! De politiek greep niet in, liet het geworden. Dat is meteen een volgend punt waardoor 2021 een ander jaar is dan de vorige: wij, en de politiek voorop, zijn verhard. Wij zoeken de mazen in de wet op en gaan er makkelijk overheen. Niet onlogisch, want er moet worden verdiend. Maar hierdoor blijft het virus zich verspreiden. Een echt goede oplossing is er niet, tenzij iedereen zich precies aan de regels houdt en dan komt men in de buurt van een totalitaire staat en dat wil niemand. Dus is het afzien geblazen. Het wachten is op wat het ‘nieuwe’ kabinet gaat doen. Of pRuttelen de dames en heren op de oude voet verder? Weerman Piet Paulusma voorspelde onlangs een strenge winter. Daar zijn we nodig aan toe. Worden die verhitte koppen een beetje afgekoeld en schuiven we misschien iets meer eensgezind naar de volgende zomer. Ik mag het hopen. Desalniettemin; laat de kop niet hangen!! Er komt een moment dat we die smoellapjes niet meer voor hoeven, dat we elkaar weer met open gezicht kunnen bekijken en spreken en dat we alle zin en onzin die er over deze ziektemaker werd gezegd heeeeel diep kunnen begraven.
Was er dan niets aardigs het afgelopen jaar? Oh, zeker wel. We waren regelmatig aan de rit. Even de provincie in, de zinnen verzetten. Of een stuk met Rossi wandelen. En dat kon gelukkig zonder beperkingen. Dat blijven we ook doen. Rest mij u allen een plezierige kerst en een goed uiteinde te wensen en een gezond en voorspoedig 2022.
Willem.
