Het schrijven van stukjes, ook wel columns genoemd, zoals door duizenden Nederlanders wordt gedaan, is niet zonder risico. Dat merkte ik zo-even, toen mij werd gevraagd of ik het onlangs geplaatste stukje van de site wilde halen. Iemand herkende hierin zijn vader, die ik niet aardig had weergegeven. Dit spijt me oprecht en ik heb toegestemd het stukje te verwijderen. Ik had het gegeven aangewend om de problematiek van de woningnood en de ongebreidelde koopzucht -het consumptisme- in een breder perspectief te plaatsen. Het zou helemaal niet moeilijk zijn om de beschreven situatie te plaatsen in een stad als Groningen of nog verder uit de buurt, bijvoorbeeld Appingedam of Meppel. Plaatsen waar ik graag kom en waar ik ook altijd wel mensen op bankjes zie zitten en waarvan ik mij als geïnteresseerde in menselijke verhalen eveneens afvraag wat er in zulke mensen omgaat. Zolang het op afstand blijft, zal de lezer het verhaal als een metafoor tot zich nemen, maar o wee als het te dichtbij komt. Ik heb dat weleens eerder ondervonden. Het blijft op eieren lopen. Maar omdat ik in het stukje ook aandacht besteedde aan het probleem van de stille armoede en de aandacht wilde vestigen op het voedselkastje aan de Broek, zou het betekenen dat dit nu ook van de site verwijderd werd en dat was niet de bedoeling. Vandaar dat ik dit meeneem in dit schrijven. Want er zijn heel veel mensen armlastig. Mensen die elke eurocent moeten omdraaien om rond te kunnen komen. Die (veelal tegen hun zin) bij de voedselbank lopen. Voor deze mensen zijn de voedselbanken bedoeld. Iedereen kan er houdbare etenswaren in plaatsen en daarnaast toiletartikelen en maandverband. Als u er voor in aanmerking komt, mag u deze producten gratis meenemen. De regels die hiervoor gelden, staan voorop de voedselkast. Want armoe is geen schande, het kan ons iedereen overkomen …!
Willem.
