Column Willem Haandrikman “Donkere dagen”

545

Donkere dagen

Het is vandaag de dag met de langste nacht en ik heb me er maar op aangepast. Zaterdag; ook geen reden om vroeg op te staan, bovendien nodigt het weer niet uit iets te gaan ondernemen. Echt een donkere dag. Gisteravond kwam ik terug van een uitje in Rolde en wilde op mijn tocht even langs het ‘Glazen Hunebed’. Mijn vrouw en ik volgen al jaren het enorm populaire landelijke actieprogramma ‘Serious Request’ en het hierop geïnde initiatief van een paar jongens uit Gieten en Annen verdient dan ook alle lof. De grote aanjager besteedt de giften aan menselijke tragedies in bijvoorbeeld Afrika, die inzichtelijk worden gemaakt door de aangrijpende filmpjes van Eric Corton; de jongens van het Gieter ‘Glazen -voor de verandering- Hunebed’ houden het dichter bij huis. Niks mis mee. Want ook hier stijgt voor veel mensen de nood, al is dat voor mensen die het goed hebben nogal eens onbegrijpelijk. Ik weet niet of ik het wél zie, want de meeste armoe verschuilt zich achter de gordijnen van huur- of hypotheekoptrekjes en zal zich niet makkelijk prijsgeven. Ik weet uit eigen ervaring hoe snel een zekere welstand kan omslaan in het op de penning moeten leven. Het heeft er voor gezorgd dat ik extra goed op de prijzen let en mijn vrouw doet daar gewoontegetrouw aan mee. Maar goed. Ik reed dus terug vanuit Rolde waar het afscheidsfeest van één van mijn collega’s plaatsvond en reed Gieten binnen. In de verte zag ik een flitslamp van een brandweerauto. ‘Oh leuk’ dacht ik ‘dat zij de actie van die jongens ook ondersteunen’, maar eenmaal op het Brinkterrein merkte ik weinig van feestelijks. Wel zag ik een grote groep hulpverleners en opvallend weinig bezoekers. Ik liep maar es op het glazen huis af en trof daar onze burgemeester in gesprek met de mensen van het huis en ik hoorde hem zeggen: ‘Meteen stoppen’. ‘O-oh’ dacht ik. In mijn wandelgang terug naar de auto, hoorde ik nog iets over drie gewonden. Wat zou er gebeurd zijn?  Een beetje ontredderd reed ik naar huis en vertelde het aan mijn vrouw. Onderwijl keken we naar het enorme feestgedruis in Leeuwarden. Op het landelijk nieuws kwam Gieten gelukkig niet voor. We gingen maar naar bed. De royale doorloopmaaltijd bij Hofsteenge begon zich aardig te roeren.

Vanmorgen hoorden we wat de reden was van het voortijdig beëindigen van het Gieter glazen huis: een kapotte kachel, waardoor de lucht vergiftigd was.

Jammer, dubbel jammer!  In de eerste plaats natuurlijk voor de initiatiefnemers en dj’s, maar tevens voor de ‘arme kanters’ van de gemeente. Met de drie gewonden gaat het weer goed, dat scheelt. Over een paar dagen is het Kerstavond en daarna eten en drinken we ons klem en vieren we hoe goed we het hebben. Dat we op de goede plek op de aardbol wonen en dat we van de kribbe tot het graf verzorgd worden. Tenminste, zo werd het altijd gezegd.

Maar steeds meer verwordt dit beeld tot een cliché, wat voor de één wel en voor de ander niet geldt. En na die donkere en die vredevolle dagen komen

‘oud en nieuw’. Ook daarin toont arm en rijk zich ieder van haar kant. Ik wil niet gelijk een oude schoolmeester stichtelijke regels van fatsoen en  veiligheid uitdragen, maar toch: wees voorzichtig en verstandig met het geknap mensen!!! We moeten elkaar ook in 2014 weer in goede gezondheid tegen kunnen komen en elkaar niet ontzien, ook als het even niet meezit.

Ik wens iedereen hele fijne dagen en tot ziens en lezens!!!         

Willem Haandrikman