Winterhitte
Op het moment dat ik dit schrijf is het 15 januari, ’s ochtends 7.00 uur. Een enkele auto daargelaten is het doodstil. Gisteren heb ik de groene container gevuld, op zich geen wereldschokkend nieuws, maar het feit dat ik dit met enkel twee T-shirtjes aan kon doen, zegt wel iets over de klimatologische omstandigheden waarin we leven. ‘Nog nooit zo warm geweest in januari’, kopten de kranten vorige week. De winterbanden zijn nog niet nodig geweest – zelfs de vogels laten de vetbollen hangen. Nu ben ik niet zo van de poolwinters, maar zonder ijs en sneeuw het voorjaar ingaan is toch ook wel erg armoedig. Nou ja, het kan nog komen.
Wat me deze dagen erg bezig houd zijn de ontwikkelingen bij onze noorderburen. Aardbevingen, krimp, bedrijfssluitingen, werkloosheid, windmolens, de kolencentrale Eemsmond en de verarming van de bevolking. De bovenkant van Nederland dreigt steeds meer de onderkant van de welvaartstaat te worden en dat verdient geen enkele bewoner van dit prachtige gebied. Het is waar: als al deze zaken in Noord- of Zuid Holland zouden spelen en het Schiphol of Rotterdam zou ontwrichten, dan zou het voltallige kabinet in het geweer komen. Daar durf ik mijn hoed om te verwedden! Mensen zouden massaal de straat op gaan en het parlement zou nachtdiensten draaien om het volk te kalmeren en de economische winkel draaiende te houden. Maar voorbij Zwolle houdt voor veel Nederlanders Nederland op en misschien ligt dat ook wel een beetje aan de aard van de doorsnee noordeling. Afgelopen zondag bijvoorbeeld nam de voorman van ‘Schokkend Groningen’ het voortouw op de komende acties door over het NAM-terrein bij Meedhuizen te fietsen! Hij had zich daartoe een opening in het gaas geknipt en dat mag niet. De politie liet zich niet onbetuigd en ging er eveneens op de fiets achteraan. Het leek een beetje Klein Duimpje in Grote mensenland. Een kleine groep demonstranten had zich bij het hek verzameld. Ze droegen spandoeken van uitgelegde kussenslopen met vriendelijk ogende leuzen. Dat zal ze leren, die bureaucraten in het westen! Maar ik werd er niet echt warm van. En vandaag volgt er dan een grote demonstratie in het dorpje Doodstil. Ik weet bijna zeker dat dit ten zuiden en westen van de IJssel een scala van televisiegrappen op zal leveren en ik zie de krantenkoppen en cartoons al voor me. Het weer is nog de enige meevaller -want men is minder gas nodig en dus is er minder kans op extra aardschokken-, maar de toekomst is zeer ongewis.
Hopelijk blijven wíj gevrijwaard van al te grote maatschappelijke strubbelingen en rollen we in pais en vree het voorjaar in. Als dát de bijdrage is aan onze noorderburen, dan moet dat maar zo. Ik leg mij er in ieder geval zonder moeite bij neer.
Willem
