Het zijn onrustbarende tijden. Ik heb hier weleens eerder geschreven dat het buitenshuis lang niet altijd pluis is, maar nu rommelt het echt. Zelfs onze oude Minister-President raadde de Euroburgers onlangs aan een en ander in huis te halen ingeval we in een oorlogssituatie terecht zouden komen. Dat is niet mis! Mensen begonnen spontaan te hamsteren. Dat krijg je! Vooral balen toiletpapier en flesjes water waren niet aan te slepen. Én flappen van 50 en 100 euro bleken ineens razend populair, want een cyberaanval is beslist niet ondenkbaar en dan staan alle kassa’s stil en met baar geld kun je tenminste even vooruit. Dit alles is vooral de opmaat naar komende maandag. Dan wordt meneer Trump geïnstalleerd en dan zal er binnen 24 uur vrede in de wereld zijn. Heeft hij zelf gezegd. Daarom hebben al die mensen ook op hem gestemd. Vanwege vrede in Oekraïne en het Midden-Oosten en daarna volgt de rest van de wereld. Dat zou natuurlijk prachtig zijn. Alleen dat soort geluiden hebben altijd al geklonken. Ik ben daar een beetje huiverig voor geworden en zeker bij iemand als meneer Trump. Hij is wereldkampioen grootspreken. Daar mag je ook blaaskaak of windbuil van maken, wat gezien de lucht die hij verspreidt een nog betere aanduiding is. In ieder geval heeft het een aanzuigende werking voor lieden die begiftigd zijn met dezelfde kwaal, hetgeen een kleine stap is naar die andere wereldberoemde megalomaan, namelijk: Dagobert Duck. De rijkste eend ter wereld, het zuinige oompje van neef Donald en neefjes Kwik, Kwek en Kwak (van het familieverband van de Duck’s heb ik nooit iets begrepen). Ik las die strips vroeger weleens, al ging de lol er na een tijdje af. Zijn grote vijanden in zaken doen waren lieden als Govert Goudglans, Gerrit Gladsnuit en de drie Zware Jongens. De door Trump gevormde regering, bevat ook veel Zware Jongens en allemaal kruipen ze bij oompie Donald onder de lampekap. En niet alleen om warm te blijven, maar meer nog om hun centjes te koesteren. Vanaf maandag zullen we zien hoeveel er van die grootspraak van Trump overblijft en hoeveel van de te verdelen poet er bij het armere deel van de Amerikanen terecht zal komen (belofte maakt immers schuld!) of juist het andere deel (De Zware Jongens) nog rijker zal maken. Zullen wij daar veel van merken? Da’s onmogelijk te zeggen. De grote tech-bedrijven laten in ieder geval hun oren al overduidelijk hangen naar de wensen van oom Donald. Ik hoop heel erg dat ik vreselijk ongelijk krijg, behalve natuurlijk als het om de vrede in de wereld gaat.
Daarover hebbende: zal het morele appèl dat meneer Schoof deed ten aanzien van het gebruik van illegaal en vooral zwaar vuurwerk over dik elf maanden nog leven? Ik twijfel sterk. Het woord oorlog viel hier en daar, zo zwaar waren de knallen en zo groot was de schade. Het begrip cobra heeft zich inmiddels stevig verankerd in ons leven en in ons bewustzijn en het zal nog een behoorlijke klus worden deze splijtstof buiten de grenzen te houden. Meneer Schoof laat het vooral aan ons -de omstanders- over, want het kabinet is er nog niet uit. Slappe hap, zou ik zeggen. En dat die omstanders zich dan als één man op de onverlaat storten die op oudejaarsavond met een pakketje cobra’s loopt te zwaaien. Meneer Schoof leest vermoed ik nog steeds de Donald Duck, anders zou hij wel anders praten.
Enfin, het is pas half januari. Ik wil u van deze zijde nog een voorspoedig en vooral gezond 2025 wensen. ’t Is vrijdagavond, we nemen een extra flesje water van de voorraad. Even niet aan maandag denken, de blik vooruit en de kop ‘d er veur. Tjeu!
Willem.
