Het Boerenrockfestival in Drouwenermond is gaande. Van de week kwamen er al meerdere auto’s met vreemd beschilderde caravans voorbij, caravans die de grens waarschijnlijk niet mogen passeren en die na bewezen diensten nog een tijdje op het erf van de bezitters staan te pronken alvorens naar de sloop te gaan. Het is een boertige alternatief van de schoolse dorpsoptochten, de gezapige carnavalsparades en de kleurrijke bloemencorso’s. Ook die wagens worden niet meteen afgebroken, maar staan nog een tijdje mooi te wezen voor de ah- en oh-roepende voorbijgangers. Niets nieuws onder de zon eigenlijk. Hoewel ik het spektakel in Drouwenermond niet bezoek, bezag ik het spoorboekje met interesse. Het heeft alles te maken met mijn verleden als geregelde popfestivalbezoeker. Tot en met 1994 ging ik jaarlijks wel een keer naar zo’n festival. Pinkpop, Torhout/Werchter in België waren de grootsten. Meerdere keren bezocht. Vanaf 1978 kwamen daar de Rotterdamse Kuipoptredens bij. Bob Dylan, Eric Clapton, Rolling Stones (3x), Pink Floyd (2x), Bruce Springsteen (2x), U2 zag ik er. Daarnaast reisjes naar de Ahoy – Rotterdam (vele keren), Vredenburg – Utrecht (idem dito), GoffertPark – Nijmegen, Martinihal, Oosterpoort, Sterrenbos -Groningen, De Kolk -Assen, enzovoort. En nu en dan een festivalletje in de provincie.
Het allereerste popfestival dat ik bezocht was in Lochem. Het was, zo zou later blijken, het eerste grote optreden van Normaal. Dat festival vond plaats in een openluchttheater in het bos en bood hooguit plaats aan zo’n duizend bezoekers. Dat waren er veel meer en die dromden langs de randen van het terrein, tot zelfs in de bomen. Ik herinner me dat de jongens van Normaal er een feestje van wilde maken. Zij lieten aan de zijkant van het podium een grote ventitator draaien en iemand van de club gooide daar steeds handenvol stro in, dat daardoor over het publiek uiwaaierde, zodat het een erg landelijk tintje kreeg. De boerenrockband Normaal had net de single Oerendhard uit. Het werd vanaf die dag een megahit. Ze konden niet meer stuk. Van de line-up van dat festival zou denk niets in dat van Drouwenermond passen. Popmuziek is sindsdien enorm veranderd, maar Normaal heeft de toon gezet voor de streektaalmuziek. Na hen kwamen Rowen Heze, Rooie Rinus & Pé Daalemmer, Skik, Ede Staal, Bert Hadders, De Troebadoers, Daniël Lohues, Herman Finkers enzovoort. En Bennie Jolink gaf het stokje door aan bijvoorbeeld Jovink & de Voederbietels en De Bökkers. Ach as ga maor leut het, zeiden we vroeger en -simpel gezegd- of men zich nu laat vollopen in Drouwenermond of in Torremolinos maakt geen enkel verschil. Ik kan inbrengen dat wij er toch vooral voor de muziek naartoe gingen, maar dat zal heden ten dage weinig indruk maken. Men komt nu voor het ’totaalplaatje’ en vergaapt zich aan trekkertrek, aan autocross of aan stuntrijders, gelijk men dat ook doet op de Zwarte Cross in de Achterhoek, de bakermat van Normaal. Met muziek heeft dit natuurlijk bar weinig te maken – maar wie maalt daar om?
Vanavond een uurtje naar Lowlands gekeken, één van die grote festivals die uit dat van Lochem is voortgekomen. Het is inmiddels na twaalven. Ik loop naar buiten voor een verse hap nachtlucht. Vanuit de verte hoor ik vlagen muziek. Sporen van een galmende zangstem en een bonkende bas. Volgens het spoorboek trapt Mooi Wark net af. Mooi Wark, ook een kindje van Normaal, die prima scoort. Deurdunderen maar jongs, denk ik en sluit de tent.
Willem.
