Onze toekomstige Koning en Koningin kregen in 2002 als huwelijksgeschenk van het Nederlandse volk een fonds cadeau, het Oranje Fons. Beetje wonderlijk cadeautje, niet om boven je bed te hangen, maar dat was de gouden koets ook niet. Het Oranje Fonds heeft tot doel kansrijke instanties te ondersteunen met donaties en giften, waaronder een deel van de inleg van de Nationale Postcode Loterij en De Lotto. Als lootjeskoper betaal je dus indirect mee aan deze Koninklijke Sigaar. In dat fonds huist ook NL-Doet. Ze houdt zich bezig met het aanzwengelen van allerlei initiatieven voor het algemeen nut. Ons dorpshuis is een van de deelnemers. Gisteren waren er in het kader van NL-Doet een kleine 20 mensen bezig allerlei karweitjes te verrichten. Een gezellige club. Tegen de middag was het mooi geweest. Zouden de werkzaamheden zonder het initiatief van NL-Doet niet gebeuren, dan zou de boel op zeker moment misschien vastlopen en/of verslonteren, want het dorpshuis is voor een heel groot deel aangewezen op de steun van vrijwilligers en initiatieven als NL-Doet zijn goud waard. En alles dankzij gemotiveerde, onbetaalde krachten. Mensen die zich belangeloos inzetten voor de gemeenschap. Hulde!!Eén van de regels van het Oranje Fonds is dat politiek en religie geen criteria mogen zijn van hun steun. Het geeft aan dat het voor iedereen beschikbaar moet zijn. In het Journaal dook onze oude Koningin (nu Prinses) op tussen de bloempotten in een kas. Ze had haar rubberen laarzen er weer voor uit de kast gehaald. ’t Is Nederland op z’n leukst: liefelijk en vredig. Maar ik kreeg ook een beetje het gevoel alsof er twee Nederlanden bestaan: een makkelijke en een moeilijke.
Aan de date van Geert Wildert komt bijvoorbeeld geen eind. De eerste huwelijksmakelaar strandde al voor er een knuffel in zicht kwam en de tweede leverde van de week een nogal armetierig program af. Oude wijn in nieuwe zakken. Er was veel gemokt en zelfs gehuild, maar de heilige vonk bleef uit! De vraag is dan ook of dit een lijflijk (lees: houdbaar) huwelijk wordt of eentje met de zwierezwaai van een afgedragen handschoen. Ik vrees het laatste. Nederland is mede door deze zwalkerigheid een land van zeurzakkers geworden. Niemand weet waar het naar toe gaat en dat terwijl er in het Oosten en in het Westen van ons kikkerlandje grote rampen gaande zijn en op termijn dreigen. Ik hou mijn hart vast als dat uit de klauwen gaat lopen.
Toch een beetje aardig afronden. Op de eindstreep van de winter, terwijl we de warmste 14de maart ever achter de knopen hebben, was gisteren ook de start van de Boekenweek. Een feestje voor lezers. Bij besteding van 15euro aan boeken het gratis boekenweekgeschenkboekje, dit jaar geschreven door het gezin Chabot. Vader Bart + zijn vier zonen en moeder als verbindende factor. Een vrolijk gezelschap, het dient gezegd. Het heeft te maken met het thema ‘Bij ons in de familie’. Een mooi gegeven in deze onrustige tijden. Of er per saldo méér door wordt gelezen, is zeer de vraag. Met het enorme aanbod aan titels zou je zeggen van wel, maar de oplagen spreken dit tegen. Neemt niet weg dat lezen een hele plezierige tijdsbesteding is. Ter lering, ter verpozing en/of ter vermaak …. Hoe dan ook. Ik wens u veel leesplezier, een heel goed Pasen en start van het voorjaar!
Willem.
