Het Plattelandse Leven
Ik had voor een prikkie naar de Landbouwbeurs in de TT-Hall te Assen gekund, maar ging uiteindelijk toch niet. Wat had ik er ook te zoeken?
Afgezien van de nieuwste trekkermodellen, heb ik niet zoveel interesse in die imposante en vooral ingewikkelde landbouwmachines. Bij mijn werk op de Bloemenveiling te Eelde, waar ook sommige van de Corso-auto’s en trekkers werden opgetuigd, mocht ik voor de aardigheid weleens een stukje op zo’n loeder meerijden. Dat zijn hoogtepuntjes uit mijn moverende leven! Je weet amper wat je overkomt op zo’n bakbeest. Ik sta desalniettemin het liefst met beide benen op de grond. Hierover gesproken doet mij het bericht dat de regering voornemens is statiegeld op blikjes en flesjes te heffen deugd. Ik ken diverse mensen die tijdens hun wandelingen een en ander oprapen, maar nog beter zou het zijn als het er meer niet komt te liggen. Met een financiële prikkel is dit heel misschien te bereiken.
Zeg niet dat rommel rapen altijd een onschuldige bezigheid is. Vanmiddag (5 december) dacht ik er goed aan te doen enige mij al lange tijd ergerende halveliter bierblikken van de overkant van buurman’s sloot met de hooivork weg te prikken. Een lastig karweitje bleek al spoedig, want de wallen zijn onlangs glad geschoren en er was weinig houvast. Ik zwoegde mij onderlangs het geboomte half-en-half door de slootwal naar de blikken. Ik moest goed mijn best doen mij in evenwicht te houden. Op zeker moment begon ik toch weg te glijden en belandde met één been in het water. Het verdween tot de knie in het bruine vocht. Niet gedacht dat er nog zoveel water in stond. Ik prikte de blikken aan de vork en probeerde me nu weer op de wal te heffen. Dit ging niet anders dan dat ik ook met mijn andere been eerst in het water plomte. Zo’n afgang had ik lang niet meegemaakt. Daarvoor moest ik terug tot de tijd dat ik bij de Prakla als veldwerker diende en eens fataal misstapte. Al met al zou het een aardige scêne geweest zijn voor een Nederlandse speelfilm, maar voor een obstacle run was het te mager. Binnenshuis trok ik mijn kleren uit en stopte ze in de wasmachine. Hoe mijn schoenen uit dit kleine drama zouden komen viel later wel te bezien. Na een warme douche kon ik in ieder geval zeggen dat de blikken waren opgeruimd. Misschien zou het een goed idee zijn geweest om voor Sinterklaas een paar lieslaarzen te vragen. Ja, weet dat maar es van tevoren…
Maar mocht het voorstel voor de heffing van statiegeld op blikjes en petflesjes er door komen, dan behoort dit euvel hopelijk tot het verleden.
Willem
