Auteur: Willem Haandrikman

13 april. Vandaag is het precies 75 jaar geleden dat Gieterveen werd bevrijd. Bijna 5 jaar had het geleden onder de knoet van de Duitse Wehrmacht met alle gevolgen van dien. Ik had er nog een verhaal over willen schrijven, over hoe de Polen bij De Hilte aankwamen en over hoe de bevrijding verder verliep. Van mijn vader weet ik wel het een en ander en verder van een paar nog in leven zijnde ooggetuigen. Maar het coronavirus gooide roet in het eten. Daardoor konden de struikelstenen aan de Torenveen en de Veenakkers ook niet worden gelegd. Dat ik -en […]

De wandelingen door mijn dorp en omgeving worden voor een groot deel ingegeven door de biologische ritmiek van Rossi. Lange tijd ligt hij ‘s ochtends op zijn stoel of op zijn matje en plotseling springt hij overeind en wil eruit. Met een tuintje als de onze is dat op zich geen probleem, maar meneer wil meer. En zo begeef ik mij ‘s morgens tegen half tien op pad. Dat was tot voor enige weken geleden geen enkel probleem. Ik liep mijn loopje, moest regelmatig uitwijken voor een passerende auto of trekker en sprak onderwijl menigeen aan. Maar ineens lijkt de […]

Mensenkinder… wat is toch aan de hand met de wereld de laatste tijd? Hadden we  vorig en dit jaar het stikstofgedoe met vooral boze boeren, problemen in de zorg en bij het onderwijspersoneel en nu is een voor het menselijk oog onzichtbaar virusje de doerak. Al die voorgaande zaken zijn nog te tekkelen, maar dit is wel even andere stof. We zouden nog een treinreisje naar Utrecht maken, de Grunniger Toaldag bijwonen in het Forum te Groningen en een avondje naar Geert Teis…  Gaat allemaal niet door óf staat op losse schroeven. ‘t Is waar, er zijn ergere dingen.  Maar […]

Het zal u denk ik niet zijn ontgaan dat er binnenkort aan de Veenakkers en aan de Torenveen struikelstenen worden gelegd. De Schakel heeft er al enige aandacht aan geschonken. Struikelstenen zijn gedenksymbolen voor de slachtoffers van de nazi-terreur van De Tweede Wereldoorlog. Het zijn blokjes van 10 bij 10 centimeter, voorzien van een messing (geelkoperen) plaatje met daarop de naam van de omgekomene, het geboortejaar, sterfdatum en de sterfplaats. De steen(en) worden bevestigd tussen de klinkers, tegels of asfalt van het trottoir voor het huis waar de persoon of personen hebben gewoond voor ze werden weggehaald en niet meer […]

De jaarwisseling is achter de rug, de laatste rolletjes en kniepertjes opperdepop en er gebeurde alweer van alles. We hoorden over een grootschalig politieoptreden bij de woonboerderij op Nieuwjaarsdag (bleek nogal veel storm in een glaasje water) en veel gemopper over de aanleg van de glasvezelkabel. Op kerstavond begaf ik mij, aangetrokken door de sierverlichting, met Rossi naar de Broek en brak bijna mijn nek over zo’n omhoog stekend draadje. Vanuit de kerk hoorde ik ‘zuivere engelen’ zingen en toen ik mij naar een tafel naast de ingang begaf, werd mij gevraagd of ik misschien zin had in een beker […]

Het leven wordt naarmate het vordert steeds meer een herhaling van zetten. Men kan daar tobberig over doen, de medemens ermee storen; men kan ook proberen het van zich af te schuiven. In de zomertijd, met de zon vol op je knar, de voeten in een bak water en een consumptie binnen handbereik heeft een mens er minder last van dan in de donkere decemberdagen. Wat ook niet erg opbeurend schijnt te werken zijn die oogverblindende kerstfolders en boekwerken van de voedselwinkels waarin onze exorbitante rijkdom breed wordt uitgemeten. Vooral in deze maand is het bijna te veel van het […]

Ruim een maand geleden heb ik aandacht besteed aan het symposium van 27/9 j.l. over het openbaar vervoer in Noord-Nederland. Deze week kregen de aanwezige toehoorders het verslag van deze bijeenkomst toegestuurd. Ik zal het hier en met name de fragmenten die de busreizigers van Gieter- en Eexterveen aangaan, verkort weergeven. Het motto van de middag was ‘Dé integrale onderliggende voorziening voor wonen, werken en welzijn, kortom; voor de bevordering van de leefbaarheid van ons mooie Drentse platteland’. Ik ben een beetje huiverig voor dit soort grote woorden. Het is al gauw een plakkerig koekje, gebakken door teveel suiker. ‘Het […]

‘t Is vandaag de dag nogal wat in de wereld, het gaat er rumoerig toe. Bonje tussen wereldleiders, engelse toestanden aan de overzijde, opwarming van de aarde, stikstofuitstoot, het milieu… enzo-enzovoort. Ofschoon mij al die zaken aan het hart gaan (het ene wat meer dan het andere) en soms lichte paniek toeslaat, hanteer ik de slogan think global, act local. Je kunt overal wel op af willen gaan, je overal mee bemoeien, maar dat zet weinig zoden aan de dijk. Het hemd is nader dan de rok, zegt een oud spreekwoord en hoewel ik dit altijd een wat wonderlijke uitdrukking […]

Alsof de duvel er mee speelde flitste uitgerekend vanavond het alarmsysteem van het gemeentehuis aan, waardoor de deur enige tijd gesloten bleef voor de belangstellenden voor de inspraakavond over een toegankelijk(er) Aa en Hunze. Er hadden zich een vijftiental mensen verzameld, waarvan enkelen in scootmobielen. De bedoeling was om van gedachten te wisselen over problemen die mensen met een beperking thuis of als ze de deur uit gaan ondervinden. Toen eindelijk het alarm uit was en de ingang ontgrendeld en we in de raadzaal waren gezeten, kwamen de tongen los. Het feit dat er in het VN-rapport voor de rechten […]

In een vorig schrijven heb ik aandacht geschonken aan de winkels in het oude Gieterveen. Daar zijn aardig wat reacties op gekomen, vandaar dat ik hier een tweede artikel aan ga wijden. Er zullen ongetwijfeld hiaten en foutjes te bespeuren zijn, ik hoor dat graag van u als lezer. Op die manier wordt het beeld van het bruisende leven van Gieterveen in vroegere dagen alleen maar completer. Naast voedselwinkels bevonden er zich in Gieterveen ook nogal wat winkels die handelden in andere zaken, bijvoorbeeld in galanterieën. Ik wist niet precies wat galanterieën waren en heb het even in de Van […]

Vanmorgen ben ik op bezoek geweest bij Ginie Nijboer Dijkhuizen. Ze is voor enige jaren terug verhuisd naar Gieten en raakte bevriend met mijn schoon-moeder. Mijn vrouw bezoekt haar regelmatig na haar vrijwilligerswerk in het zorgcentrum. Ik kom Ginie zo af en toe in het dorp tegen en dan praten we even bij. Ze is 91 jaar, fragiel, maar nog goed bij verstand en heel plezierig om mee te kletsen. Enige tijd geleden verstrekte ze mijn vrouw een keurig geschreven lijst met de namen van alle winkeliers en bedrijven die zich vroeger in ons dorp bevonden. De meeste zijn van […]

Op de leestafel in de wachtkamer van de huisarts lag een folder over walking football. Ik zag kortgeleden een demonstratie op de televisie van deze nieuwe sport. Dat wil zeggen: voor mij was het nieuw, want het bestaat al veel langer. Het is komen overwaaien uit Engeland. Met verbazing bezag ik het. Het is een uiterst serieuze bezigheid, die wordt aangeprezen door allerlei instanties die zich bemoeien met het soepel houden van lijf en leden. Maar het wekte mij nogal op de lachspieren. Het deed me denken aan een scêne uit een filmpje van Monty Python. Ook uit Engeland trouwens […]

Het zijn geweldig rijke dagen. Ik bedoel rijk in materiële zin én wat betreft het geluksgevoel. Het tweede is zonder twijfel afhankelijk van het eerste, dat valt moeilijk te ontkennen. In een tochtig, koud huis zal men niet snel tegen het plafond springen van geluk, evenmin als het leven van hem of haar of een naaste op kieperen staat. Veel mensen zoeken het geluk in grote dingen en zien daardoor de weelde van het kleine over het hoofd. Rondkijkend in de wereld, nou ja, voor zover je daarvan kunt spreken, want wij zien de vreselijkste zaken op de televisie en […]