Auteur: Willem Haandrikman

In een vorig stukje heb ik aandacht besteed aan de vele witte bordjes op onze oude begraafplaats. Middels die bordjes worden relaties van de op deze plekken rustende doden verzocht contact op te nemen met de gemeente. De reden is de verregaande staat van verwaarlozing van deze grafzerken. Ik heb hier een en ander over gehoord tijdens de voor het eerst gehouden Lichtjes-avond dat op beide kerkhoven plaatsvond op 2 november j.l. Het is niet zo, zei mij een bestuurslid van onze plaatselijke begrafenisvereniging, dat bij geen gehoor de schop zomaar de grond in gaat, maar het opruimen van kapotte […]

Soms denk ik weleens dat ik het helemaal verkeerd heb aangepakt. Het werkzame leven, bedoel ik. Dan lees ik weer in de krant over een onverlaat die met wat handige trucjes is binnengelopen en zijn dagen slijt op een zonnig eiland. Je moet weliswaar van gewetenloze huize komen en uitermate slim om dit te bereiken. Met een licht afgunstige blik bezie ik de foto van het optrekje vanwaaruit de ploert de hele wereld belazert. Er staat een terreinauto van het duurdere soort voor de deur en de boel zit keurig in de verf. Kom d’er maar es om! Vanmorgen zag […]

Niet om het een of ander, maar ik lees weleens dat de ouders van kinderen en dan weer diens kinderen reuze populair bij hen zijn. Ik spreek hier dus over grootouders versus kleinkinderen. Het klinkt bijna beledigend voor de kinderen dat opa en oma het zo goed met hun kroost kunnen vinden. Tussen ouders en kinderen willen de ramen nog weleens rammelen. De kwestie is dat grootjes niet de problemen hebben die zij wél met hun kinderen hadden en dat ze alleen de mooie kanten van hun kleinkinderen zien. Ik kan er zelf moeilijk over oordelen en toch zie ik […]

Vanmiddag reden we een rondje en belandden bij het Hunebedmuseum in Borger. Een mooie plek om tot rust te komen. Niet alleen het museum, maar vooral de tuin er omheen. Ik heb in dit museum een tijdje als vrijwilligger gewerkt en voel me er nog steeds thuis, temeer de oudheid en dan met name die van Noord-Nederland mij erg boeit. Kennelijk straalde ik dat een beetje uit, want er kwamen regelmatig bezoekers bij me met vragen. Een hoop daarvan kon ik wel beantwoorden. Maar over stenen, en dat is feitelijk de main issue van het museum, weet ik niets. Daarvoor […]

Je kunt bijna geen krant of tijdschrift openslaan of je leest op enig moment wel iets over de oorlog. Niet dat ik er specifiek op let of omdat het weer tegen de dagen van de bevrijding loopt. Een boekenbijlage, in welke krant dan ook, is zelden Tweede Wereldoorlog-vrij. Er is altijd wel een herdruk van een klassieker of de uitgave van het dagboek van een onlangs achter de beschotting van een leeggeruimd huis gevonden koffer met daarin schrijfsels  van de vroegere bewoners. Nee, het houdt nooit op. Ik heb me weleens afgevraagd hoe de Nederlandse schrijverij er uit zou hebben […]

Voor de aardigheid eens een verhaaltje gemodeleerd naar een bekend sprookje. Op een dag liep een jachtopziener langs het nieuwe gebied van De Hunze en zag tot zijn verbazing een wolf aan de oever liggen. De jachtopziener had geen geweer bij zich, enkel een mes en voelde een zekere vrees. Met wolven wist je het maar nooit. Het was bovendien een enorm groot exemplaar. Het soort waar hij als kind weleens over had gehoord en die een grootmoeder én een meisje in slechts enkele happen had opgevroten. Welnu, in die orde van grootte zag hij de wolf. Om helemaal zeker […]

Er is mij gevraagd of ik iets kan vertellen over de bevrijding van Gieterveen. Ik weet eerlijk gezegd niet meer zoveel over deze tijd , maar juist in die bevrijdingsweek gebeurde er heel veel. Om te beginnen: mijn vader was stelmaker en zijn bedrijf dat tevens ons woonhuis was bevond zich op de hoek van de Veenakkers en de Broek, aan de kant van de Streek. Het waren hele spannende dagen, want de bevrijding hing in de lucht en de Duitsers waren feller dan ooit. Zo hadden ze bijvoorbeeld elk vervoer over de weg verboden en schoten op alles wat […]

Er is natuurlijk geen enkele niét doedag. Een mens doet continu wat. Of dat altijd ten goede van andere mensen en de natuur komt is zeer de vraag. We bewegen en consumeren wat weg met mekaar en letten niet altijd op de omgeving. In vroegere tijden hadden we nog de slogan ‘Laat na uw verpozen niet anderen met de schillen en de dozen’, maar die tijd is alllang voorbij. Tegenwoordig is alles overdadig ingepakt en waar laat je die zooi als de warme hap van de McDonalds of cafetaria De Vette Krokette is weggewerkt en er eventueeel nog een drankje […]

Het Plattelandse Leven Ik had voor een prikkie naar de Landbouwbeurs in de TT-Hall te Assen gekund, maar ging uiteindelijk toch niet. Wat had ik er ook te zoeken? Afgezien van de nieuwste trekkermodellen, heb ik niet zoveel interesse in die imposante en vooral ingewikkelde landbouwmachines. Bij mijn werk op de Bloemenveiling te Eelde, waar ook sommige van de Corso-auto’s en trekkers werden opgetuigd, mocht ik voor de aardigheid weleens een stukje op zo’n loeder meerijden. Dat zijn hoogtepuntjes uit mijn moverende leven! Je weet amper wat je overkomt op zo’n bakbeest. Ik sta desalniettemin het liefst met beide benen […]

De Hanomag Kortgeleden fietste ik een eindweegs en trof een ploegwedstrijd bij Gieten. Hierbij maken de deelnemers gebruik van oude trekkers om een zo recht mogelijke voor in het land te trekken. Ik zeg het heel simpel, er komt geheid veel meer bij kijken. Ik bleef even staan, want ik mag dit graag zien. Die ouwe trekkers, dat gepruttel… en ineens moest ik denken aan onze eerste trekker, een Hanomag. De expansiedrift van onze vader leidde er in de beginjaren 60 toe dat hij steeds meer land ging bebouwen. Met zijn neef had hij al enige werktuigen ‘in de maan’ […]

Vakantie Is het niet vreemd gesteld dat hoewel ik op pensioen ben toch van vakantie spreek? In zekere zin wel. Ik kom regelmatig mensen tegen die als ik zeg dat ik sinds kort van Drees trek dit betwijfelen. Toch is het zo, zeg ik dan. In bijna alle voorbije jaren hebben wij meestal 3 weken vakantie genoten en meestal kozen we daarvoor de weken 30 tot 33. Om geen andere reden dan dat dit vastigheid geeft, want weggaan deden we weinig. Het gekke is dat dit systeem stand heeft gehouden en dat we bij het aanvangen van week 30 zeiden: […]

Kleinkind De vrouw en ik worden een beetje grootouders. Dat zal schrikken worden voor onze intimi, want die weten niet anders dan dat wij ons niet hebben voortgeplant. Of hebben wij ons buiten hun medeweten om op de één of andere manier toch vermenigvuldigd? Je weet tegenwoordig niet meer hoe één en ander reilt en zeilt. Sinds ivf een niet onbelangrijke rol is gaan spelen bij de menselijke voortplanting weet je soms niet meer hoe het zit met de precieze ouderslijn. Om over adoptie nog maar te zwijgen. In het verleden vond er natuurlijk ook van alles onder de lakens […]