Auteur: Willem Haandrikman

Vanmorgen ben ik op bezoek geweest bij Ginie Nijboer Dijkhuizen. Ze is voor enige jaren terug verhuisd naar Gieten en raakte bevriend met mijn schoon-moeder. Mijn vrouw bezoekt haar regelmatig na haar vrijwilligerswerk in het zorgcentrum. Ik kom Ginie zo af en toe in het dorp tegen en dan praten we even bij. Ze is 91 jaar, fragiel, maar nog goed bij verstand en heel plezierig om mee te kletsen. Enige tijd geleden verstrekte ze mijn vrouw een keurig geschreven lijst met de namen van alle winkeliers en bedrijven die zich vroeger in ons dorp bevonden. De meeste zijn van […]

Op de leestafel in de wachtkamer van de huisarts lag een folder over walking football. Ik zag kortgeleden een demonstratie op de televisie van deze nieuwe sport. Dat wil zeggen: voor mij was het nieuw, want het bestaat al veel langer. Het is komen overwaaien uit Engeland. Met verbazing bezag ik het. Het is een uiterst serieuze bezigheid, die wordt aangeprezen door allerlei instanties die zich bemoeien met het soepel houden van lijf en leden. Maar het wekte mij nogal op de lachspieren. Het deed me denken aan een scêne uit een filmpje van Monty Python. Ook uit Engeland trouwens […]

Het zijn geweldig rijke dagen. Ik bedoel rijk in materiële zin én wat betreft het geluksgevoel. Het tweede is zonder twijfel afhankelijk van het eerste, dat valt moeilijk te ontkennen. In een tochtig, koud huis zal men niet snel tegen het plafond springen van geluk, evenmin als het leven van hem of haar of een naaste op kieperen staat. Veel mensen zoeken het geluk in grote dingen en zien daardoor de weelde van het kleine over het hoofd. Rondkijkend in de wereld, nou ja, voor zover je daarvan kunt spreken, want wij zien de vreselijkste zaken op de televisie en […]

Vandeweek verscheen er aan de rechter zijde van mijn onlinekrant ineens reclame van mannenmaillots. Niet dat ik niet wist dat zulke kledingstukken er voor mannen zijn, hoewel ik ze op de mannenafdeling in een kledingwinkel of bij de Hema of de Zeeman nog nooit heb zien liggen. Ik weet niet wat de mij soms voorbij vliegende hardlopers of wielrenners dragen: een legging of een soort van maillot? Ik las het blokje aandachtig. Het deed me voorkomen alsof het de gewoonste zaak van de wereld is dat een zich in de kou begevende man zo’n kledingstuk van de plank pakt en […]

Mijn vrouw had het onzalige plan opgevat om enige kinderen, die zich voor een luttel bedrag aanboden klusjes te doen, uit te nodigen voor het een en ander. Een soort heitje voor een karweitje. Ik zei ‘Wat wil je ze laten doen dan?’ Dat wist ze nog niet, maar er zou haar vast wel iets te binnen schieten. Omdat ik ook mee mocht denken over de invulling, leken mij ‘ramen lappen, goten schoonmaken en het plat dak schrobben’ wel enige opties. Ik hield het achter de hand. Het ging tenslotte om kinderen van een jaar of 12 en op die […]

In een vorig stukje heb ik aandacht besteed aan de vele witte bordjes op onze oude begraafplaats. Middels die bordjes worden relaties van de op deze plekken rustende doden verzocht contact op te nemen met de gemeente. De reden is de verregaande staat van verwaarlozing van deze grafzerken. Ik heb hier een en ander over gehoord tijdens de voor het eerst gehouden Lichtjes-avond dat op beide kerkhoven plaatsvond op 2 november j.l. Het is niet zo, zei mij een bestuurslid van onze plaatselijke begrafenisvereniging, dat bij geen gehoor de schop zomaar de grond in gaat, maar het opruimen van kapotte […]

Soms denk ik weleens dat ik het helemaal verkeerd heb aangepakt. Het werkzame leven, bedoel ik. Dan lees ik weer in de krant over een onverlaat die met wat handige trucjes is binnengelopen en zijn dagen slijt op een zonnig eiland. Je moet weliswaar van gewetenloze huize komen en uitermate slim om dit te bereiken. Met een licht afgunstige blik bezie ik de foto van het optrekje vanwaaruit de ploert de hele wereld belazert. Er staat een terreinauto van het duurdere soort voor de deur en de boel zit keurig in de verf. Kom d’er maar es om! Vanmorgen zag […]

Niet om het een of ander, maar ik lees weleens dat de ouders van kinderen en dan weer diens kinderen reuze populair bij hen zijn. Ik spreek hier dus over grootouders versus kleinkinderen. Het klinkt bijna beledigend voor de kinderen dat opa en oma het zo goed met hun kroost kunnen vinden. Tussen ouders en kinderen willen de ramen nog weleens rammelen. De kwestie is dat grootjes niet de problemen hebben die zij wél met hun kinderen hadden en dat ze alleen de mooie kanten van hun kleinkinderen zien. Ik kan er zelf moeilijk over oordelen en toch zie ik […]

Vanmiddag reden we een rondje en belandden bij het Hunebedmuseum in Borger. Een mooie plek om tot rust te komen. Niet alleen het museum, maar vooral de tuin er omheen. Ik heb in dit museum een tijdje als vrijwilligger gewerkt en voel me er nog steeds thuis, temeer de oudheid en dan met name die van Noord-Nederland mij erg boeit. Kennelijk straalde ik dat een beetje uit, want er kwamen regelmatig bezoekers bij me met vragen. Een hoop daarvan kon ik wel beantwoorden. Maar over stenen, en dat is feitelijk de main issue van het museum, weet ik niets. Daarvoor […]

Je kunt bijna geen krant of tijdschrift openslaan of je leest op enig moment wel iets over de oorlog. Niet dat ik er specifiek op let of omdat het weer tegen de dagen van de bevrijding loopt. Een boekenbijlage, in welke krant dan ook, is zelden Tweede Wereldoorlog-vrij. Er is altijd wel een herdruk van een klassieker of de uitgave van het dagboek van een onlangs achter de beschotting van een leeggeruimd huis gevonden koffer met daarin schrijfsels  van de vroegere bewoners. Nee, het houdt nooit op. Ik heb me weleens afgevraagd hoe de Nederlandse schrijverij er uit zou hebben […]

Voor de aardigheid eens een verhaaltje gemodeleerd naar een bekend sprookje. Op een dag liep een jachtopziener langs het nieuwe gebied van De Hunze en zag tot zijn verbazing een wolf aan de oever liggen. De jachtopziener had geen geweer bij zich, enkel een mes en voelde een zekere vrees. Met wolven wist je het maar nooit. Het was bovendien een enorm groot exemplaar. Het soort waar hij als kind weleens over had gehoord en die een grootmoeder én een meisje in slechts enkele happen had opgevroten. Welnu, in die orde van grootte zag hij de wolf. Om helemaal zeker […]

Er is mij gevraagd of ik iets kan vertellen over de bevrijding van Gieterveen. Ik weet eerlijk gezegd niet meer zoveel over deze tijd , maar juist in die bevrijdingsweek gebeurde er heel veel. Om te beginnen: mijn vader was stelmaker en zijn bedrijf dat tevens ons woonhuis was bevond zich op de hoek van de Veenakkers en de Broek, aan de kant van de Streek. Het waren hele spannende dagen, want de bevrijding hing in de lucht en de Duitsers waren feller dan ooit. Zo hadden ze bijvoorbeeld elk vervoer over de weg verboden en schoten op alles wat […]

Er is natuurlijk geen enkele niét doedag. Een mens doet continu wat. Of dat altijd ten goede van andere mensen en de natuur komt is zeer de vraag. We bewegen en consumeren wat weg met mekaar en letten niet altijd op de omgeving. In vroegere tijden hadden we nog de slogan ‘Laat na uw verpozen niet anderen met de schillen en de dozen’, maar die tijd is alllang voorbij. Tegenwoordig is alles overdadig ingepakt en waar laat je die zooi als de warme hap van de McDonalds of cafetaria De Vette Krokette is weggewerkt en er eventueeel nog een drankje […]