U weet, beste lezers van deze site, dat ik geen stukkiesschrijver ben van harde, knallende woorden en evenmin van al te doorzichtige superlatieven. Ik stoot niet graag mensen voor hun kop, want uiteindelijk kom je elkaar tezijnertijd weer tegen en dan heb je wat uit te leggen. Maar soms moet het, soms kun je niet anders. Hiermee wijk ik dus af van mijn paadje. De kwestie is deze. Ik heb in een eerder stukje al eens geschreven over de perikelen bij de aanleg van de glasvezelkabel. Wat voor toestanden dit gaf en hoe beroerd hier en daar de tegels in de trottoirs zijn teruggelegd. Ik heb ook verhaald over het stuktrekken van onze waterleiding en over hoe allemachtig beroerd de kabel uiteindelijk in ons huis werd doorgetrokken. Ook dat bij latere controle bleek dat de monteur van een onderbedrijf te Amsterdam de 10 resterende meters coaxkabel achter een van onze radiatoren had gefrommeld. Daar was ik dus zo’n beetje gebleven. Is er sindsdien veel verbeterd? Nee, niet echt. Het bedrijf waar wij mee in zee gingen (Caiway) ging samen met hun voormalige concurrent (Delta) en sindsdien is er als je wilt bellen voor het een of ander, geen doorkomen aan. Het bedrijf huist naar het schijnt in Schiedam. Verderweg had bijna niet gekund. Als alles goed gaat, hoef je ze ook nooit te bellen. Maar dat is juist het probleem: het gáát niet goed! Bijna elke dag sinds we de overstap hebben gemaakt van Ziggo naar Caiway, valt het beeld wel een poosje uit of staat het ineens stil en de laatste week is het schering en inslag dat we helemaal geen ontvangst meer hebben. Dus probeerde ik toch maar weer eens te bellen. ‘De wachttijd is iets langer dan u van ons gewend bent’, zei de aardige stem vanuit Schiedam. Ik meende er zelfs even het ruisen van de Nieuwe Maas in door te horen klinken. Nu had ik al enige ervaring met deze stem, want in juni had ik ook een paar keer gebeld en moest uiteindelijk bijna een uur wachten. Het gesprek leverde niets op. Maar goed, je wilt weer normaal televisie kunnen kijken, dus even doorzetten. Toen zei de stem plotseling (en ik verzin dit niet) ‘Er zijn nog 28 wachtenden voor u’. 28!! Ik legde verslagen de hoorn neer. Dat werd niets. Sindsdien is onze ontvangst soms redelijk en dan weer helemaal weg. Het is een bijna een spelletje geworden: doet-ie het wel of doet-ie het niet. Fatsoenlijk mailen kan ik ze niet en ouderwets schrijven evenmin, omdat nergens hun adres vermeld staat. Schiedam is toch geen dekmanteltje voor Kaaimaneilanden? Onlangs ontving ik van Ziggo een afscheidsmail, waarbij gevoegd een vragenlijstje waarom ik bij hun ben weggegaan. Ik heb het keurig ingevuld. Dat ze een uitstekend bedrijf zijn, dat ik graag weer klant van hun wil worden en dat de reden van afzegging is gelegen in de slechte ontvangst van internet. Want dát is van Caiway (misschien dankzij de glasvezelkabel) wél goed. Maar dat hún televisie-ontvangst 1000 keer beter is dan dat van Caiway. Ik kreeg even de aanvechting een vergelijking te moeten maken met de gedupeerde aardbevingsslachtoffers. Een doorgeschoten vergelijking, ik weet het. Maar ook zíj worden in Den Haag amper gehoord en de Caiwayklanten in Schiedam (naast de deur van DH) ook niet. Het plezier van het televisiekijken is mij de laatste tijd vergaan. We hebben nog steeds geen ondertiteling voor doven en slechthorenden (ik lees graag mee) en Stad Groningen-tv en Podium Noord ontbreken. Volgend jaar juni, om en nabij de TT, loopt het contract af. Dat wordt dus nog even doorbijten.
Willem.
