Woensdagmorgen 2 september j.l. was de eerste ‘Hoeskaomer’ nieuwe stijl. We hebben ons te houden aan de van staatswege voorgeschreven regels. Dat wil zeggen: handen desinfecteren bij de ingang, jas of andere kledingstukken in de garderobe hangen, in de grote zaal plaatsnemen en op die plek gedurende de aanwezige tijd blijven zitten. Dit alles om te voorkomen dat we heen en weer gaan lopen en de voorgeschreven anderhalve meter niet naleven. Daardoor kan er ook geen rummikub worden gespeeld of gekaart. Helaas moet dit zo. Een andere keuze heeft het dorpshuis in de gegeven omstandigheden niet. Bovendien, zou het negeren van deze strenge regels kunnen leiden tot een zware boete en zelfs sluiting.
In de periode van de laatste ‘Hoeskaomer’ en de opstart, liggen bijna zes maanden. Hoe zijn wij die maanden van isolatie doorgekomen, was de vraag. We hebben natuurlijk het enorme geluk dat we -en ik spreek even in algemene zin- veel kanten op kunnen. We kunnen fietsen, wandelen of met de auto net waar we heen willen. De beperkingen betreffen voornamelijk amusement- en sportgelegenheden, terrassen en restaurant- of cafézalen. Vergelijk dat eens met de clichématige 3 hoog achter in een stad. En dan heb ik het nog niet eens over de geseling van de tropische temperaturen! Ik wil uiteraard niet voorbij gaan aan de alleenstaande behoeftige, die door de strenge maatregelen het huis amper uit kan en al heel of helemaal geen bezoek krijgt. Een ongekende drama. We hadden in de groep helaas ook een overledene te betreuren: Henk Siefkes. Hij was al enige tijd ziek en overleed onlangs. Een uitwas van het coronavirus is dat ook de uitvaarten aan strikte regels zijn gebonden. Het gaat nu bijna in stilte aan ons voorbij. Niet alleen Henk Siefkes overleed, maar ook Jo Boeser, die kort geleden met zijn vrouw Cor naar Gieten verhuisde. Een man die veel voor het dorpsleven en de kerk heeft betekend. En ook Geertje Nieboer Buiter overleed onlangs. De krasse dame die me veel over het oude Gieterveen vertelde, waardoor ik de verhalen over de winkels van ons dorp kon uitbreiden. Zowel Jo als Geertje waren geen bezoekers van de ‘Hoeskaomer’. Ze maakten ontegenzeggelijk deel uit van de totale gemeenschap en gaven het kleur.
De ‘Hoeskaomer’ is vooral een plek om elkaar te ontmoeten. Met de beperkingen van nu is het allemaal wat lastiger, maar dat zal ongetwijfeld op den duur wel weer veranderen. Afgaande op de eerste ‘nieuwe stijl’-ochtend denk ik dat dat goed lukt. Al is het maar om elkaar weer even te zien en te spreken. Volgende week, zelfde tijd (9.30 uur). Komt allen!
Willem.
