Het leven is puzzelen

733

In mijn vrije tijd mag ik graag puzzelen. In mijn vrije tijd, zeg ik. Mijn leeftijd in aanmerking genomen zou je kunnen zeggen: dat is dus altijd! Maar dat houdt geen mens vol. Om Herman Finkers na te spreken ‘Men moet tussendoor ook weleens een stukje eten…’. Nu kun je op heel veel manieren puzzelen. Kruiswoordpuzzelen  bijvoorbeeld, sudokuën of cryptogrammen, ik noem maar wat. Of legpuzzelen. Dat is helemaal terug van weggeweest. Daar zijn tegenwoordig zelfs kampioenschappen van, zoals dat onlangs in ons dorpshuis voor de tweede keer met veel succes plaatsvond. Maar naast deze en vele andere vormen van peinsplezier, heb je ook een vorm die deze naam niet draagt maar het wel degelijk is, namelijk: puzzelen om met je geld rond te komen. Hoe vaak hoor (of lees) je niet dat het weer een heel gepuzzel was om de eindjes aan elkaar geknoopt te krijgen? Evengoed is dit het geval bij de verdeling van de gelden door de Gemeente en door het Rijk. Wat opvalt is dat dit gepuzzel aangeeft dat er altijd gebrek is aan geld. Ongecontroleerd bijdrukken zorgt op den duur voor waardevermindering ervan en daarmee wakkert men inflatie aan en zijn de nodige potjes nog sneller leeg. Dat is dus geen oplossing. Vooral corona heeft ons laten zien hoe fragiel zo’n systeem eigenlijk is. Gedupeerde bedrijven werden (als ze al voor de regeling in aanmerking kwamen!) voor een deel met miljarden euro’s steungeld overeind gehouden, maar worden nu gesommeerd die steun netjes terug te betalen. Helemaal onredelijk is dit niet, maar de prijzen zijn door die geldontwaarding fors gestegen en dan wordt het inderdaad weer een heel gepuzzel om de boel rond te krijgen. Nu kun je zeggen; ja maar, wij zijn ook enorm verwend. Onze huizen puilen uit van gebruiksgoederen, kleren, prullaria, allerlei verzamelingen enzovoort, enzovoort. Als het om ouwe meuk gaat maakt dat niet zoveel uit, maar heel vaak gaat het om nieuwe, amper gebruikte spullen. Veelal voor hongerlonen gefabriceerd in stoffige werkplaatsjes en fabrieken in Verweggistan, die bezorgdiensten bij ons aan de deur afleveren. Misschien zijn we met elkaar wel slachtoffer van dit gemak. We hoeven er immers geen stap voor te zetten. Zíj werken zich letterlijk uit de naad om aan onze niet te stillen behoefte te voldoen. Dat heet De Vrije Markt. Een manier van leven die zich steeds meer gaat wreken en óns tot gevangenen van dat zo goed bedoelde systeem maakt. Want men kan zijn centen nu eenmaal maar één keer uitgeven en dan wordt het ….. puzzelen.

Pjooee! Even bijkomen. Want als je over dit soort dingen een tijdje nadenkt, dan steek je het liefst je kop in het zand. Zou ik niet doen. Dat heeft geen zin. Dat zou elke struisvogel je kunnen vertellen. Met het terugdraaien van de verwarming wordt onze hoofd sowieso al iets minder verhit. De dure dagen liggen niettemin op de loer en Koning Koopkracht schreeuwt van de daken. Stel je er boven. Maak een lange neus naar hem en pluk uit zijn megamegawinkel niet meer dan je nodig hebt. Dat kan best aanleiding geven tot hersenkrakerig gepuzzel voordat het laatste stukje op de goeie plaats ligt. Bovendien is het zaak dat de koppen dezelfde kant op blijven staan. Tot slot, ter lering, als voorbeeldje voor de verplichte 5 december rijmelarij:

Het sinterklaasfeest is een goede zaak.

Het geeft het mensdom veel vermaak.

Zelfs de grootste boterletter mag er zijn.

En de liefstelief van louter marsepijn. 

Want Sinterklaas houdt echt van iedereen.

Van Kootje Vingerling tot Jetje Jubelteen.

Van de Morgenstond tot aan Klaas Vaak.

En nooit, nee nooit is iemand bij hem de Sjaak!

Is getekend: De Sint. Ik wens u veel sterke met het gepuzzel en het plezier erna.

Willem.