Even leek het erop dat het leven zijn gewone loop zou hernemen. De straten werden drukker, de terrassen oogden levendiger en ons dorpshuis hervatte voorzichtig haar werkzaamheden. Maar schijn bedriegt, want die anderhalve meter afstand moet wel worden aangehouden en dat scheelt zeker voor de uitbaters meer dan een slok op een borrel. En toen kwam alsnog de gevreesde tweede golf. Was te voorzien, zegt de één, hadden we maar niet zo massaal op vakantie moeten gaan, de grenzen dicht moeten houden! Maar ook in landen waar de regels wél stringent werden nageleefd, stak dat rottige virus de kop weer op. Naar een volgende lockdown wil geen mens en dus is afstand houden en eventueel thuis blijven nog steeds het beste middel. Én de mondkapjes! Een dingetje… Was er tot de zomer bij het RIVM en de regering scepsis over het nut van dat mondlapje, langzaam keerde zich dat tegen hen, mogelijk ook vanwege de loyalere houding van de landen om ons heen. En toen moesten wij er opeens toch aan geloven. Ineens zagen we de politieke voormannen en -vrouwen met zo’n koddig wit, zwart, blauw of vrolijk gekleurd lapje voor hun bakkes, alsof ze al die tijd wel hadden geweten dat er niet aan te ontkomen was, maar dat tegenstribbelen nu eenmaal onderdeel is van hun vak. Mijn vrouw schafte op de ochtend dat het winkelend publiek van Staatswege werd geadviseerd het mondkapje te dragen enige exemplaren aan. Hier en daar wordt het ding al snedig het ‘schaamlapje’ genoemd, alsof mond en neus tot de intiemere lichaamsdelen is gaan behoren. Ik zag die ochtend een aantal klanten van de Jumbo vlak voor ze de winkel inliepen het lapje voor doen, maar evenveel klanten deden het ook niet. Ik waagde mij voor het eerst met het ding in de Lidl en trof ook hier veel blote gezichten. Het is toch wel even wennen, zei ik tegen een passerende kennis die ook eentje droeg. Hij zei niets terug, misschien bang om het virus op te lopen. We zullen er de komende tijd mee moeten leren leven. Ook het meest populaire woord van 2020 zal er zeker mee te maken hebben. Coronaquarantaine, lockdownweigeraar, virusremmer, grapperhausboete, mondkapjesplicht… lijken me goeie kanshebbers. En toen had ineens een van ’s werelds grootste corona-ontkenners zelf het virus onder de stroeve leden: Trump. Of de Amerikaanse verkiezingen er onder gaan lijden, is zeer de vraag. ‘Ik vind baiden nait goud’, hoorde ik laatst iemand zeggen en dat was ik roerend met hem eens. Om de breuken die Trump wereldwijd heeft veroorzaakt te lijmen, mogen ze wel drie Bidon’s aannemen. Enfin, we zullen wel zien. Eerst maar hopen dat het coronavirus zo snel als mogelijk is opkrast, zodat wij elkaar weer met open vizier kunnen aanspreken. Pas goed op uzelf en neem geen risico’s. Tot wederhoren.
Willem.
