Zo, we hebben de griepprik weer gehaald – het jaarlijkse uitje naar de dokterspost. Het was fris. In het voorbijgaan hoorde ik een mevrouw tegen iemand zeggen dat ze de sjaal om had gedaan. ‘Ja, ’t is vinnig koud’, zei de aangesprokene. Ik moest automatisch denken aan dat ingeburgerde begrip ‘rokjesdag’, waarmee schrijver Martin Bril goeie sier maakte. Hij kan het zelf wel bedacht hebben, dat komt immers meer voor, maar het begrip dateerde al van vlak na de oorlog. In Rotterdam draaide kort na de oorlog, om de algehele malaise enigszins te vergeten, een Amerikaanse film met de titel Springtime in the Rockies. De bezetter had gedurende de jaren ’40-’45 alles op het gebied van amusement uit Amerika of Engeland streng verboden. Toen de moffen waren opgerot, smachtten de mensen naar vertier. Die film was erg populair en in de lentedagen van ’46 moet iemand, mogelijk na het zien van die film, het woord rokjesdag hebben bedacht. Zo gaat tenminste het verhaal. Nu vraag ik mij af of er bij het omslaan van het weer ook sprake is van een sjaal-om-dag. Dat zou natuurlijk mooi zijn. Het woord doet uiteraard sterk denken aan het Israëlische sjaloom, hetgeen vrede betekent. Daar heeft het echter niets mee te maken. Vrede is juist in Israël heel ver te zoeken. En zeker nu de eerste kerstbomen verrijzen en het verhaal over Jozef en Maria die een slaapplaats zochten door menigeen wordt ingestudeerd om het straks bij al dat kerstlicht gloedvol te vertellen, kán het niet anders of de toehoorders moeten beelden voor ogen krijgen van het drama dat zich in het Midden-Oosten afspeelt. Het is te triest voor woorden en het eind is voorlopig nog niet in zicht. Wat dat betreft leven wij in weelde. Maar met het aantreden van Trump 2 is het maar de vraag hoelang dat stand houdt. Het is daarom goed stil te staan bij het verleden. Volgend jaar april is het 80 jaar geleden dat Drenthe werd bevrijd en dat wij sindsdien in vrijheid leven. Dat zal groot worden gevierd, u hoort en leest hier te zijner tijd meer over.
Om de lange winterdagen die voor ons liggen door te komen, kun je bijvoorbeeld een boek lezen. In ons dorpshuis bevinden zich rijk gevulde kasten met allerlei genres. Streekromans, thrillers, literatuur, avonturenromans, boeken met korte verhalen van onder andere Martin Bril (daar is-tie weer!), Yvonne Keuls of Dens Vroege. Je kunt ze gratis en voor niks lenen. Wil je dat wij jou er wegwijs in maken; elke donderdagmiddag tussen 13.30 en 15.00 uur is er een vrijwilliger van De Boekenkast aanwezig om je daarbij te helpen. Verder kun je elke donderdagmiddag op diezelfde uren in het dorpshuis rummikubben. Elke woensdagmorgen vanaf 9.30 uur is er Koffieochtend in het dorpshuis. Zo nu en dan komt hier iemand over iets vertellen wat ons allemaal aangaat. Ook dan kun je boeken komen brengen, lenen of ruilen. Niet alleen is lezen een aangenaam tijdsverdrijf, voor veel mensen betekent het ook een remedie tegen het alleen-zijn of tegen eenzaamheid. Dat kan zeker in de donkere dagen voor kerst en nieuwjaar van groot belang zijn. En nog even terugkomend op die sjaal: misschien is het niet eens zo’n gekke gedachte je te hullen in dat kledingstuk; om je te beschermen tegen de gure buitenwereld. Kortom: Sjaal om!
Hart. groet, Willem.
