Ik heb het helemaal gehad met dat coronagedoe! Niet dat ik er zelf aan lijd, maar het gezever erover en dan het steeds maar uitstellen van de versoepelingsdatum is toch werkelijk om je hoed bij op te vreten. Houd daar toch eens mee op!, roep ik soms in lichte wanhoop naar het tv-scherm. En Hugo de Jonge de boel maar weer rechtkletsen. Ik krijg er het heen en weer van, ga er glad scheel van zien. En ik zeg dit ook om straks als het virus bezworen is en als we elkaar weer zonder mondkapje visueel kunnen aftasten (we zijn ongezien allemaal een jaartje ouder geworden, dat wordt nog even schrikken!) niet alsnóg de zeurkous ga uithangen. Nee, ik ben het nu helemaal zat en daarom zeg ik het nú: ik vind het gewoon -excusez moi- zwaar kut! Zo, dát is er uit. Heerlijk! Even mijn boosheid op de vroege ochtend lucht geven. Je slaat de krant open en gelijk val je weer met je neus in die smerige coronaboter. Het nieuws kijk ik alleen nog ’s avonds en praatprogramma’s waar voortdurend enige voors en tegens om de meeste coronapunten lijken te strijden, mijd ik al helemaal. Het lijkt inderdaad soms wel een wedstrijd wie de meeste kennis in huis heeft. De AstraZeneca’s tegen de Pfizers en de Janssens…, je krijgt er een punthoofd van. Mijn prikken komen er overigens aan. Dat is een hele verlichting. Kortom, ik ben er langzamerhand wel een beetje over uitgeschreven. Punt.
Ingeschreven hebben wij ons voor een plek een dorp verderop. Het moest er eens van komen. Met de eindhaven nog heel ver uit zicht moet een mens toch de nodige voorzorgsmaatregelen nemen. We hopen natuurlijk tot aan onze dood in ons mooie dorp te kunnen blijven wonen, maar het is raadzaam ingeschreven en bekend te zijn bij de instanties die over de woningmarkt gaan. Dichter bij winkels of scholen is voor een hoop mensen een reden om te verhuizen, dat is goed te begrijpen, maar afscheid nemen van je geliefde huis is een zware dobber. Het zal daarom nog heel veel zweet en tranen kosten als we om ‘wat voor reden dan ook’ vertrekken. Maar wie weet doen zich er binnen enkele jaren ontwikkelingen in Gieterveen voor die ruimte bieden aan minder mobiele en behoeftige mensen. Met een dorp verderop denkt men vooral aan Gieten, eventueel aan Assen, Stadskanaal of Veendam, maar het beoogde groeiplan van Gieterveen -ik hoor tijdens mijn ommetjes wel eens iets- liegt er niet om en wie weet komen er extra voorzieningen onder andere ten gunste voor de ouderen. Dat zou natuurlijk prachtig zijn. Dan blijven wij gewoon lekker zitten waar we zitten, in ons geliefde huisje, in ons geliefde dorp en heeft u nooit iets van mij gelezen over vertrekken.
Nou, ’t beste maar weer en kop d’er veur. Moi!
Willem
