Afgeschreven
Een dorpsgenote attendeerde mij op de aanwezigheid van een aantal bordjes op onze oude begraafplaats. Ze vroeg zich af wat dit inhield en of ik daar niet eens aandacht aan wilde schenken. Ik ging erop af en telde 30 bordjes met de tekst:
Aan de rechthebbende/nabestaande van dit graf. U wordt vriendelijk
verzocht contact op te nemen met de Gemeente Aa & Hunze i.v.m.
met de staat van onderhoud van het grafmonument.
Voor vragen kan men bij de gemeente terecht. Einde bericht.
Ik liet dit even binnenkomen, want wat betekent dit? De graven waar het om gaat liggen er stuk voor stuk beroerd bij, dat staat buiten kijf. Van een aantal is absoluut niet meer te lezen wie er onder ligt. Het is dus niet onaannemelijk dat indien er nog familie is niemand van hen weet dat er een verre voorzaat op het oude kerkhof te Gieterveen ligt en de kans dat zo’n verre familielid ooit dit bordje zal zien acht ik kleiner dan de mogelijkheid dat ik president Trump een tweede ambtstermijn vol zie maken. De oudste jaartallen van de gestorvenen ligt zo rond 1880. Dat is dus een kleine 140 jaar geleden. De eerste auto moest nog worden gefabriceerd, de lucht was nog vliegtuigvrij, alleen tussen Groningen en Zwolle reed enige keren daags een voorloper van een STARtrein. Van de oudste foto’s van Gieterveen weet ik dat de Broek nog een zandpad was, met mogelijk een paar winkeltjes, een paar stille knippen en een kerk. Tot 1800 mocht er in de Nederlandse kerken nog worden begraven, maar vooral door het verzakken van de graven en de geur van die rijke stinkerds onder je voeten was het er slecht toeven. Dat moest anders en zodoende werden de hoven rond de kerken ingericht als dodenakkers. Ik zal niet ingaan op de verdere geschiedenis van het begraven, want dat is tamelijk dode stof, alleen moet vermeld worden dat die graven niet ten eeuwigen duur bleven liggen. De eeuwigheid was ook hier begrensd en dat is nog steeds zo. Er wordt daarom bij het leven geruimd. Want Nederland is een keurig land en dat strekt zich uit tot over de dood. Houdt de familie het graf een beetje aardig bij dan zal dat geen probleem geven, maar kijkt er niemand meer naar om en raken de balken en tegeltjes los en krijgt opslag in de vorm van berken en eiken vrij spel, dan is het eind in zicht. En dit is het beeld dat ik kreeg van meerdere zerken. Zalig zijn de vreedzamen las ik met moeite op eentje ervan. Dat kan wel zo zijn, maar op een dag wint de schop het van de zeis. Tenminste als niemand gehoor geeft aan de oproep van de gemeente. Dan is het op zeker moment einde verhaal.
Willem.
