Het schoolfeest van 1911
Naar de eisen van de tijd heb ik wel e-mail en internet, maar geen facebook of iets dergelijks om mee te communiceren. Nooit overwogen ook. Onlangs ontdekte ik dat ik dergelijke berichten vrij makkelijk kan inzien en aldus liep ik de duimpjes op mijn stukjes eens na. Ik was verbaasd en verrast. Oké, het gaat niet om wereldschokkende getallen, maar toch…! Hartelijk dank hiervoor. Vooral de stukken over de winkels ‘deden’ het verrassend goed. Eén van de lezers die mij enige tijd geleden over een en ander informatie verstrekte, stak mij toen een plakboek toe met berichten uit de Noord-Ooster die betrekking hebben op Gieterveen van 1911/12. Het lijkt mij aardig om een paar van die berichten weer te geven en om in het huidige seizoen te blijven, lijkt me het schoolfeest van 1911 heel aardig. Dat begint met het berichtje van 16 juli:
‘In eene hedenavond gehouden vergadering van ouders en kindervrienden werd besloten tegen ongeveer midden Augustus een schoolfeest te organiseeren. Eene commissie, bestaande uit 16 personen, in deeze vergadering verkozen, zal bij de huizen inteekenlijsten aanbieden om tot het geld voor dit doel te geraken. Door de aanwezigen werd direct een goed begin gemaakt’.
In 1911 had Gieterveen 1 school, waar zo’n 120 kinderen op zaten. Het woord kindervriend valt op. Daar moet je tegenwoordig voorzichtig mee zijn. Dat door de leden van de commissie spontaan de beurs werd getrokken stemt tevreden. Op 9 augustus schreef de krant het volgende:
‘Het in ’t laatst dezer maand alhier te houden schoolfeest is thans definitief vastgesteld op Woensdag 23 Augustus. Het plan bestaat om alle kinderen op wagens Gieter- en Bonnerveen rond te rijden, voorafgegaan door het muziekkorps van Wessels van Nieuw-Buinen. Verder is de draaimolen van Jansen afgehuurd, terwijl het den kleinen op dien dag aan de noodige versnaperingen en de gebruikelijke cadeautjes zeker niet zal ontbreken’.
Ziehier, er komt schot in het evenement. Het korps van de heren Wessels kom ik vaker in de berichten over Gieterveen tegen. Kennelijk was het een veel gevraagd muziekgezelschap. Over het versieren van de wagens wordt niet gesproken. We kunnen hier uit opmaken dat het geen optocht betrof, zoals die in latere jaren meer dan eens plaatsvonden. Ik herinner me ooit op een praalwagen een hele slechte rol van één van de zeven huilende dwergjes uit het sprookje van Sneeuwwitje te hebben gespeeld en hoe Sneeuwwitje zich getergd vanwege het beroerde liggen en het schommelen halverwege de Boerendijk plotseling luid scheldend uit de met doorzichtig plastic omspannen kist verhief. In deze impuls had het draaiboek niet voorzien, het gaf derhalve nogal deining onder de toeschouwers. Huh! Laat ons vlug verder lezen…
‘ ’t Was hier heeden schoolfeest. Reeds geruimen tijd had de schooljeugd op dezen dag gehoopt; aller verwachting was op 23 Augustus gevestigd. Geen wonder! Een schoolfeest is alles voor de kleinen. En waar de kinderen feest vieren, daar vieren ook de ouders en kindervrienden feest. Was het wonder, dat Gieter- en Bonnerveen geheel in feestdos waren. Reeds vroeg in den morgen wapperde de Vaderlandsche driekleur van de daken. Onder de tonen van de muziek van de heeren Wessels van Nieuw-Buinen werden de kinderen op groote wagens Gieter- en Bonnerveen rondgereden. De draaimolen van Jansen en de van ouds bekende Jan Klaassens met zijne poppenkast zorgden bij de school voor de noodige afwisseling. Na de rondrit waren er voor de hoogste klassen openluchtspelen om prijzen. Volgepropt met eetwaren en beladen met elk een aardig cadeautje, keerden de kleuters dan ook dankbaar en voldaan huiswaarts. Door de ouderen werd het feest tot diep in den avond voortgezet’.
Zo’n feest kunnen wij ons nu bijna niet meer voorstellen. Als er al wat te vieren valt, dan gaat het meteen los. De wereld is wat dat betreft erg veranderd. De heren Wessels heten nu Mooi Wark of De Heino’s en een feestdag wordt niet zelden een feestweek. Wat blijft is de verbondenheid, de gemeenschapszin. Dat zagen we onlangs weer met het Oostermoerfeest in Gieten. Toneelvereniging Crescendo, Maranatha en een paar andere lieden deden er aan mee, met een wagen met de cast van de tv-serie van ‘Alo-Alo’. Prachtig gedaan. In 1911 was dat natuurlijk nog ondenkbaar. Elke tijd kent zijn eigen feesten, waar iedereen zijn of haar plezier aan beleeft. Laten we dat vooral zo houden.
Willem
