Na 3 volle jaren afwezigheid door droogte en het virus was daar dan toch weer de zeer gewaardeerde warme gloed van de brandende takken van het Paasvuur. De oude traditie werd door vele mensen bezocht en dat gaf mede door het mooie weer een fantastische sfeer. De activiteiten vereniging zorgde voor een achtergrond muziekje en wat te drinken.
Ofschoon ik weinig tegen het christelijke geloof als levensfilosofie heb -afgezien dan van de starre leefregels- zijn het toch vooral de heidense invloeden die aan de kerkelijke feestdagen het nodige vermaak en sjeu geven. Denk maar eens aan de kerstboom, kerstversiering en -verlichting, aan de paashaas, paaseitjes, het paasvuur en aan pinkpop. Dat laatste is er natuurlijk veel later bijgekomen. Maar de calvinisten van weleer zouden alle genoemde festiviteiten als duivelse uitwassen verafschuwd hebben. De ongelovige of minder bijbelvaste mens juicht dit juist toe en schaart zich met gezin en/of vrienden rond de sparrenboom en drie tot vier maanden later rond het paasvuur om de goden gunstig te stemmen. En zo zijn we allemaal op onze eigen manier toch een beetje religieus.
De eerste karren met snoeihout reden naar de plek waar ieder jaar de paasbult wordt opgetast. Dat gaat allang niet meer zoals in mijn kindertijd. Toen sjouwde je met een ploegje jeugd en ouderen achter een wipkar of een korre langs de huizen en verzamelde takken en al wat maar brandbaar was en hiermee werd een bult gelijk een hooimijt opgebouwd. Dat was nog secuur werk en vergde meerdere weken. En alles na schooltijd! Daar zou je nu eens om moeten komen… De mannen duwden de takken van de karren, hetgeen een onordelijke wildernis opleverde. Later in de middag zou een trekker met voorlader de boel tot een ogenlijke berg opstapelen en weer later zal daar de vlam in worden gestoken. Zo gaat dat al jaren. Nou ja, dat is te zeggen; de laatste drie jaren is er geen paasbult geweest. In 2019 niet vanwege de droogte en in 2020 en 2021 niet vanwege het coronavirus. Maar nu mag het weer. Ik merk een zekere geestdrift. Of de paasbult blíjft is echter zeer de vraag. Tradities, wetgeving en milieu leven op gespannen voet en niet alleen als het om het paasvuur gaat. Daar kun je vraagtekens bij zetten. Neemt niet weg dat het nu misschien meer dan andere jaren gezien kan worden als het eind van een hele vervelende crisis en het begin van een soort verlichting. De tijd dat er hoog boven op de paasbult een teerton of een rubber band voor extra rook moest zorgen is gelukkig voorbij. Volgende week is het land weer schoon en kan de boer in de voorverwarmde aarde zijn aardappelen poten. Want in het algemeen beschouwen wij de Paasdagen als een uiting -een bede, zo men wil- voor een goede oogst. Vandaar ook het paasei, hoewel met die paashaas de grote verwarring begint. Daar moeten we toch eens naar kijken…..
De mannen zijn nog druk bezig. Kar na kar verschijnt. Er is plenty hout. De berg rijst. Het dorp leeft. Dat voelt goed. Ik voeg mijn bescheiden bosje sprokkelhout toe en wens u fijne Paasdagen en een vruchtbaar voorjaar.
Willem.
U kunt uw snoeihout brengen op vrijdag 15 april en zaterdag 16 april van 9 uur ’s ochtends tot 4 uur in de middag bij het paasvuurterrein aan de Herenweg Noord.
Er zal gecontroleerd worden door vrijwilligers op stobben en ander bewerkt hout. Dit zodat we ook volgens jaar weer een paasvuur kunnen organiseren. Breng dus alleen schoon snoeihout en geen pallets, dikke stammen, planken en stobben!
Vrijegiften pot aanwezig om kosten te kunnen dekken.
Heeft u vragen?
Rudy Koopman: 0628971245
Freek van de Veen: 0622675878
Het is vandaag exact 77 jaar geleden dat Gieterveen bevrijd is van de Duitse bezettingsmacht. Rond 17:00 uur op 13 april 1945 reden de Poolse bevrijders door onze straten en was de oorlog in Gieterveen definitief verleden tijd. Onder leiding van de Poolse generaal Stanisław Maczek bevrijde de Poolse 1e Pantserdivisie vanuit Overijssel Groningen en een deel van Drenthe.
De 1e Poolse Pantserdivisie (Pools: 1 Polska Dywizja Pancerna of 1st Polish Armoured Division) was een geallieerde pantserdivisie tijdens de Tweede Wereldoorlog, opgericht in Schotland in februari 1942. Op het hoogtepunt telde de divisie 16 000 soldaten. Na bevrijding van de noordelijke provincies betrad de Poolse 1e Pantserdivisie Duits grondgebied. Op 6 mei veroverde de divisie de Kriegsmarinebasis Wilhelmshaven, waar generaal Maczek de capitulatie accepteerde van de basis, een deel van de vloot en tien infanteriedivisies. Daar eindigde de opmars van de divisie. Tot 1947 voerde ze bezettingstaken uit in Noord-Duitsland waarna de pantserdivisie ontbonden werd. (bron: Wikipedia)
De bevrijding van Gieterveen is een goede reden om onze dorpsvlag in top te hangen vandaag!
In de beginjaren van Gieterveen.com, een periode waarin het internet grotendeels vulgair was, was deze website uitverkorene met een eigen orakel. De als orakel verklede eindbaas van de website heeft altijd gelijk. Van die tijd is weinig meer over, maar de eindbaas is er altijd nog, dus wat in de dorpsagenda staat klopt!
Dan nu de reden achter dit bericht. Een veenbrand van Zwarte Weg tot aan De Hilte. Een fluistercampagne door de gehele nieuwbouw. Grote groepen mensen die verward op zoek zijn naar de waarheid: Wanneer is dat paaseieren zoeken nou?
Om alle geruchten en twijfels de kop in de drukken. Om alle paniekzaaiers en traditionalisten (“Het heurt op twaide poaskedag!”) gerust te stellen;
Om 11:00 uur bij Ámoi. Deelname vanaf 2 jaar.
Tina Myers is al jarenlang een vertrouwd gezicht achter de bar in de kantine van VV Gieterveen. Na dit seizoen komt hier echter een einde aan, Tina stopt er mee. „Na het jubileumjaar stop ik er mee, een mooi moment om er een punt achter te zetten.“ aldus Tina.
Ondanks haar beperkte lengte kan je in de kantine niet om haar heen. Ze maakt het iedereen naar haar zin, als je als bezoeker vraagt om een kop koffie of als trainer om een pan soep, Tina regelt het.
Ze heeft de afgelopen jaren menig hoogtepunt op het sportpark in goede banen geleid. Denk hierbij aan de kampioenswedstrijd van Westerwolde in 2015, de promotie van het eerste elftal in 2016 en de opening van het jubileumjaar afgelopen september.
Myers werd beroemd bij het grote publiek nadat ze op de nationale televisie haar kunsten mocht vertonen. In het programma Voetbal International werd ze geroemd als kantineheld van VV Gieterveen.
Op zondag 15 mei zal Tina voor de laatste keer achter de bar in de kantine te vinden zijn. Voor haar fans een geruststelling; ze blijft zowel achter het fornuis als achter de bar terug te vinden bij AMOI.
Werkzaamheden
In opdracht van de gemeente Aa en Hunze wordt op dinsdag 29 maart gestart met de aanleg van nutsvoorzieningen ten behoeve het woonwagenpark op het voormalige schoolterrein.
Stremming
Ten behoeve van de uitvoering wordt de kruising Broek-Meertensweg voor het doorgaande verkeer afgesloten. De afsluiting geldt voor dinsdag 29 maart en woensdag 30 maart (of zoveel langer of korter de werkzaamheden duren).
Omleiding
Het doorgaande verkeer wordt via borden omgeleid via de Streek en Boerendijk.
Toevoeging van de redactie:
Gezien de hedendaagse brandstofprijzen is de ingestelde omleiding geen goedkope aangelegenheid. De redactie zal het dan ook billijk vinden wanneer tankbonnen na afloop van de werkzaamheden kunnen worden gedeclareerd bij Dennis Smit.
Tennisclub Gieterveen heeft de jaarlijkse ledenvergadering gehouden, waarbij vooraf ook de kascontrole door de kascommissie heeft plaatsgevonden. Tijdens de kascontrole en de algemene ledenvergadering zijn geen ongeregeldheden boven water gekomen. Het huidige bestuur van TC Gieterveen mag daarom nog een jaar de scepter zwaaien.
De banen hebben net weer hun grote voorjaarsonderhoud gehad, dus over 2 weken zijn ze weer goed bespeelbaar. Laat het weer een mooi tennisseizoen worden! Dit zal in ieder geval niet liggen aan het programma van het komende jaar.
Dit jaar staan weer leuke activiteiten op het programma, zoals het kinderkamp, meerdere toernooien voor jong en oud en uiteraard een aantal Beachvolleybal wedstrijden op het Beachveld dat de vereniging sinds een aantal jaren rijk is. Ook dit jaar zullen de tennisleraren Michael en Klaas de tennisleden weer onderwijzen en trainen op diverse niveaus van beginner tot gevorderden. Mocht je lid willen worden of willen deelnemen aan de lessen, laat het dan even weten via tcgieterveen@gmail.com. Mocht je nog twijfelen, dan kun je 3 gratis proeflessen nemen om te kijken of het iets voor je is.
Het is verbazingwekkend hoe snel het gewone nieuws het vreselijke nieuws uit Oekraïne van de voorpagina’s van de kranten en van de nieuwsuitzendingen wist. Nou ja, je kunt de vraag stellen of dat andere nieuws wél ze gewoon is, want we leven op allerlei gebied in verwarde tijden. Onze gezamelijke energiebehoefte moet worden teruggedrongen, de opwekking ervan moet milieuvriendelijker en gestreeft moet worden naar meer onafhankelijkheid, anders kookt de aardbol op den duur over. We zien nu ineens hoe kwetsbaar we zijn als twee grote leveranciers van gas en olie, maar ook van graan, zonnebloemolie en aardappelen ruzie krijgen waardoor de export uit die landen stil komt te liggen. Wat daar gebeurt is verschrikkelijk en wie weet wat er nog meer achter vandaan komt. Ik probeer er niet te veel aan te denken, maar dat valt niet mee. Laten we hopen dat het gauw voorbij is.
Onder het gewone nieuws schaar ik onder andere de gemeenteraadsverkiezingen. Daar werd zoals gebruikelijk vooraf behoorlijk veel aandacht aan besteed. Helaas wordt er echter steeds minder gebruik gemaakt van het stemrecht en dat begrijp ik niet. Er zijn tientallen landen waar de inwoners dolgraag het recht van stemmen zouden willen hebben, maar het niet krijgen. Dan zijn er weer tientallen landen waar omkoperij, corruptie en vriendjespolitiek elke vorm van eerlijke verkiezingen teniet doen en uiteindelijk is er een minderheid aan landen waar de verkiezingen naar wens verlopen. Daar hoort Nederland ook bij. Ik heb het uiteraard niet over de ratjetoe aan mini-partijen en het elkaar regelmatig uitmaken voor rotte vis. Ik ben van mening dat een wegloper uit een partij zijn/haar biezen moet pakken en dat de plaats ingevuld moet worden door de volgende persoon op de kieslijst. Geen kiezersbedrog door afsplitsing en ook geen gesjoemel en geklier van tussentijdse eenmans- of eenvrouwspartijtjes. Bij de volgende verkiezingen mogen ze het met hun eigen partij proberen. Ook de kiesdrempel moet omhoog naar bijvoorbeeld 5% van het totale kiezerskorps en de stemleeftijd moet naar 16 jaar. Ik geloof niet dat de hedendaagse 16-jarige minder goed bij de pinken is dan een doorsnee 80-jarige. Verder zou ik grof taalgebruik in de Kamer willen aanpakken en lijstduwers ontmoedigen niet enkel voor het duwen op de lijst te willen staan. Het moet geen lijstje worden voor popiejopies, egotrippers en influencers. Politiek is een uitermate serieuze zaak. Zo een paar ideeën die ik in geen enkele partijprogramma tegenkwam. Ik zou zeggen v/m/n: doe er uw voordeel mee…!
Hoe vielen de uitslagen in onze gemeente? Het vertoont geen grote verschuivingen. De opkomst was 6% lager dan vier jaar geleden. Dat vind ik zorgelijk. De landelijke opkomst is zelfs nog lager. De Groene hoek won 2 zetels. De lijstaanvoerder van Gemeentebelangen rekende op de onlangs gehouden politieke avond in ons dorpshuis makkelijk op winst, edoch verloor een zetel, evenals de vastberaden voorman van de VVD. Niet zelden wordt een politicus gestraft vanwege al te grote zelfverzekerdheid. Die wijsheid hadden zij gratis en voor niets van mij kunnen krijgen. Zo werkt het namelijk ook in het daagse leven. Het rode potlood ligt voor me op tafel: stille getuige van de beëindigende coronaregels. Ik denk altijd met plezier op het stemmen terug en kijk alvast uit naar de volgende keer. Dat is -ijs en weder dienend- over een jaar. En over vier jaar weer voor de gemeente. Dus aan de slag, rakkers!
Willem.
Direct na het sluiten van de stembussen vanavond zijn de uitgebrachte stemmen van de gemeenteraadsverkiezingen geteld.
Er zijn in totaal 420 stemmen uitgebracht in het stemlokaal in Gieterveen welke als volgt zijn verdeeld;
| Aantal stemmen | Percentage van totaal | |
| Gemeentebelangen | 156 | 37% |
| VVD | 73 | 17% |
| PVDA | 64 | 15% |
| GroenLinks | 55 | 13% |
| D66 | 34 | 8% |
| CDA | 38 | 9% |
Bron: Twitter gemeente AA en Hunze (@aaenhunze)
Heeft u Gieterveen al eens van bovenaf willen zien en een onvergetelijk avontuur in een luchtballon gewild? Dan is dit een fantastische kans!
Nu; in plaats van €165,- per persoon slechts €140,- per persoon.
Inbegrepen:
De geplande datum is vrijdag 10 juni. Mochten de weergoden ons die dag niet goed gezind zijn proberen we het op 1 juli nogmaals.
Aanmelden via het onderstaande formulier of via 0655102686 (Youri Pruim). Ook voor meer informatie.
Deelname vanaf 12 jaar.
De ballonvaart gaat alleen door bij voldoende deelname.
Werkzaamheden
Aannemer Avitec uit Nieuw Buinen start, in opdracht van Brands Bouw uit Emmen, vanaf maandag 7 maart 2022 met de werkzaamheden ten behoeve van de ontwikkeling van een viertal bouwkavels achter Veenakkers 19. Voor de afvoer van de nieuwe riolering wordt een aansluiting op het rioolstelsel van de Veenakkers gemaakt.
Stremming
Ten behoeve van de uitvoering wordt de rijbaan Veenakkers voor het doorgaande verkeer afgesloten. De afsluiting geldt voor maandag 14 maart tot en met woensdag 16 maart 2022 (of zoveel langer of korter de werkzaamheden duren). De woningen aan de Veenakkers zijn “normaal” bereikbaar.
Omleiding
Het doorgaande verkeer wordt via borden omgeleid via de Herenweg Noord.
Ben jij opzoek naar een starterswoning in Gieterveen? Voor nu of in de toekomst? Laat het ons weten! Wij van dorpsbelangen Gieterveen willen graag inventariseren hoeveel potentiële starters wij in ons dorp op dit moment hebben.
Stuur je naam, adres en email naar dorpsbelangengieterveen@gmail.
d’Er is nog niks aan de hand, de vogels zitten nog rustig te kwinkeleren op de takken, maar het gaat natuurlijk wel gebeuren. Daar kun je donder op zeggen! De radio heeft het over code oranje en zelfs rood, nou dan weet je wel wat ‘d er op ons af komt . Ik heb sterk het idee dat sinds stormen namen krijgen, het er voor ons niet beter op is geworden. Vroeger gingen stormen roemloos ten onder, maar nu hebben we het over Corrie of over Dudley alsof het iemand uit onze eigen kring is. Alsof we er bij wijze van spreken zelf aan hebben meegewerkt. Maar als die nieuwe störmen het gevolg zijn van het opwarmen van de aarde, dan is dat misschien voor een deel ook nog wel waar. Want waar het ook störmt; bij de koeienboeren. Hun koeien produceren veel te veel co2 gassen. Dat kan wel waar zijn, zeggen ze, maar al die vliegtuigen dan? Daar hebben ze een punt. Al die niets-om-het-lijf vliegreisjes en die giga-containerboten uit China met spullen die bij het uitladen al slijtageplekken vertonen? Ik kan mij de kritiek van de boeren heel goed voorstellen. Hetzelfde geldt voor het aflasten van de theatervoorstellingen van Het Pauperparadijs te Veenhuizen, terwijl andere festiviteiten met evenveel of nog veel meer bezoekers gewoon doorgang kunnen vinden. Dat wrikt. Als we dan toch de co2-uitstoot moeten verminderen, dan over de hele linie.
En het störmt ook in het UMCG. Zal de kinderhartafdeling nu wél of níet in de stad blijven? We hebben zelf een veel te vroeg geboren kindje in de familie en zonder UMCG had dat kereltje het drie jaar geleden zeer waarschijnlijk niet gered. Bijkomend probleem is dat de vader en de moeder hun daagse werkzaamheden niet hadden kunnen voortzetten als ze elke dag helemaal naar Utrecht hadden moeten reizen. Denk eens aan de eventuele hotel- en parkeerkosten die je moet maken. Daar wordt in Den Haag te makkelijk overheen gewalst. Maar ja, ik heb al vaker gezegd; voor veel mensen houdt Nederland voorbij de IJssel op te bestaan. Je ziet het met de achterbakse afspraken over de gaslevering aan Duitsland en met de trage afhandeling van de aardbevingsherstelwerkzaamheden. We horen er in veel gevallen echt niet bij.
En ook aan de buitengrenzen van Europa störmt het. Dat is te zeggen, het störmt op diplomatiek niveau. In Oekraïne zet de bevolking zich schrap. Wat zal het worden: Poetin of Biden? Het zou op een regelrechte ramp voor het land en het volk kunnen uitdraaien als Rusland zijn zin doorzet. Daar zit niemand op te wachten. Oekraïne lijkt een heel eind weg, maar Duitsland en Polen door en je bent er al.
En verder störmt het van binnen bij heel veel mensen. Want het coronavirus zwakt langzaam af en we mogen voortdadelijk weer onbeschermd naar winkels, cafés, stadions, museums, theaters, enzovoort…! Dat is fantastisch! Zeker. Maar ík houd me nog even in. De störm is bij mij nog niet helemaal gaan liggen. Nog even geen Pauperparadijs of Frida Kahlo. Het is bij velen kiezen tussen twee uitersten: als losgeslagen koeien naar Schiphol broezen en het milieu daardoor zwaar belasten óf de lessen die we de afgelopen twee jaar hebben geleerd in praktijk brengen, dat wil zeggen; het leventje rustig weer opbouwen? Maar eerst de gevolgen van Eunice maar es afwachten en wie weet staat Fia ook al te trappelen en daarna Geessie….
Willem.
Sinds 2019 is op de begraafplaats achter de kerk in Gieterveen regelmatig een groepje mensen te vinden die grafmonumenten restaureert. Deze vrijwilligers maken de graven schoon, lijmen zerken die gebroken zijn, en zorgen dat namen weer leesbaar zijn. Aan de noordkant van de begraafplaats stuitten ze op een klein graf dat helemaal bedekt was met onkruid. Een wit marmeren grafmonument met een vrijwel onleesbare opschrift stak boven het gras uit. Na wat boenen en puzzelen met de letters, kwam de naam Margje Hulshof tevoorschijn. Margje was maar anderhalf jaar oud geworden. Nieuwsgierig geworden naar dit korte leven, gingen de ‘graven-opknappers’ op zoek naar het verhaal van Margje.
Het meisje werd geboren op de Kopweg in Gieterveen. Haar vader was de landbouwer Jacob Hulshof. Jacob was tijdens de Tweede Wereldoorlog in Arum, een plaatje tussen Bolsward en Harlingen, ondergedoken. Hier ontmoette hij zijn latere vrouw Klaasje Tolsma. Jacob en Klaasje verhuisden na hun trouwen naar het arbeidershuisje dat schuin tegenover de ouders van Jacob stond (nu Kopweg 6). De ouders Hulshof woonden op Kopweg 9. Op 6 februari 1949 werd Margje geboren. Een jaar later kregen Jacob en Klaaske een dochter die ze Jantje noemden.
Op dinsdag 8 augustus 1950 gingen Jacob en Klaaske in de avond op visite. Opa Boele Hulshof zou op de kleine Margje passen. Het kind ontsnapte aan opa zijn aandacht en verdronk in een sloot naast zijn huis. De familie was verslagen door het verlies van hun geliefde dochtertje. Margje werd begraven in Gieterveen.
In 1951, werd zoon Tjebbe geboren. Jacob en Klaaske verhuisden enkele jaren later van de Kopweg naar Franeker. In april 1959 emigreerden ze naar Nova Scotia, aan de oostkust van Canada. Hier kochten ze een kippenboerderij. Jacob en Klaaske kregen nog twee dochters. Zoon Tjebbe bracht nog eens een bezoek aan Gieterveen.
In 2021 werd het grafje van Margje in Gieterveen helemaal opgeknapt: het onkruid werd weggehaald, de grafsteen werd opgevuld met schoon grind en de letters op het monument werden opnieuw ingekleurd. Via via werd contact gelegd met Arie Hulshof, een neef van Margje haar vader. Arie herinnerde zich het drama rond de dood van het kleine meisje nog als de dag van gisteren. Met zijn hulp werd een emailadres gevonden van de familie Hulshof in Canada. Zo kon een bericht met foto’s van het gerestaureerde graf naar Jantje, die nu Janette Davidson heet, gestuurd worden. De verrassing was groot toen bleek dat Klaaske, de moeder van Margje, nog leefde. Klaaske is inmiddels 97 en woont in bij haar dochter Janette. Ze was erg dankbaar voor het liefdevol restaureren van het grafmonument van de kleine Margje. Tijdens de in november op de begraafplaats georganiseerde Lichtjesmiddag sprak Arie Hulshof ook zijn waardering uit voor de toewijding waarmee het kindergraf was opgeknapt. Voor de vrijwilligers waren de warme reacties van de familie uit Canada en Nederland een kroon op hun restauratiewerk.
Ria Blom-Hoving
Hoe zal ik dit nieuwe jaar nu eens aanvangen? Meestal doe je dat met een redelijk schone lei, met een open blik naar de kersverse toekomst en vol energie. Maar op een of andere manier zit dat er nu helemaal niet in. Dat heeft grotendeels te maken met die rottige corona, het virus dat maar niet wijken wil en dat voor heel veel verdriet en grote beroering in de maatschappij zorgt. Elke dag vanaf het uitbreken ervan worden we daarmee geconfronteerd en dat maakt de verslagenheid steeds groter. Dus ja, om dan met veel vreugdegeknal het nieuwe jaar aan te vangen…? Nee, niet echt. Maar kom op, zeg ik dan en ik trek me gelijk Baron von Münchhausen aan de haren uit de malaise. Dat ging een paar dagen goed. Toen kwam het nieuwe kabinet. We wisten al niet wat we aan het oude demissionaire clubje hadden en wat voor gezeur het gaf voor dat nieuwe team eindelijk op het bordes stond. Ik weet dus niet wat ik er van moet zeggen. Een minister van justitie die geen rechten heeft gestudeerd (?), een minister van landbouw die bakker is geweest (?), een ex-minister van financiën die het nu op buitenlandse zaken probeert, enzovoort. Alsof het om een spelletje jokeren gaat. Dat zijn toch hele belangrijke posten, denk ik dan. Daar zet je toch niet zomaar iemand op. Ernst Kuiper op de post van gezondheid. Dat léék mij wel goed, want zijn voorganger Hugo de Jonge wilde op de valreep nog even de kinderhartchirurgie in Groningen wegsaneren, zodat ouders en kindjes in het vervolg helemaal naar Utrecht of Rotterdam moeten. Dat zou Ernst meteen terugdraaien, dacht menigeen. Mis dus! Meer dan 200.000 mensen tekenden een petitie om de afdeling in Groningen te behouden, maar Ernst zet het beleid van Hugo gewoon door. Wat moet je daar nou van zeggen? Ja, dat ik nooit ofte nimmer meer op die klotenclub (D66) ga stemmen? Dat is nu wel duidelijk. Ook een regelrechte belediging is het de bewoners die in het aardbevingsgebied wonen een speklap van 10.000 euro voor te houden en ze slechts 1 dag de kans te geven toe te kunnen happen. Een soort elfstedentocht voor radelozen. Schandelijk!! En dan was er ook nog geld te kort om áls iedereen er door zou komen, hen ook te betalen. Iets als: je nodigt voor een feestje 20 mensen uit en je bestelt 10 gebakjes. Onder het voorwensel: er is altijd wel iemand die geen gebak eet en/of wie het eerst komt, wie het eerst maalt. Lekker poeh! Dat is zeer asociaal, geen manier van doen. Denken ze bij de Staat en het Samenwerkingsverband Noord-Nederland nu echt dat dit nog ooit goed zal komen? En over die extra miljarden kuben gas die de Staat -tegen de afspraak in- uit de grond wil trekken en wat onze Koning en onze ministers allang wisten, maar het tijdens hun bezoeken met stalen gezichten verzwegen. Daarover zou ik het natuurlijk ook moeten hebben. En verder over de ellende die de veiligelanders veroorzaken in de zuidoosthoek van Groningers en Drenthe en over dat het met de nieuw aan te leggen spoorbanen in het Noorden geen donder opschiet en zo zijn er nog wel meer zaken die ik er hier in kort bestek niet door kan jassen.
Vroeger werd er weleens gezegd dat de wereld boven Zwolle met krantenpapier is dichtgeplakt. Dat klonk grappig en was natuurlijk niet letterlijk bedoeld, maar soms zou ik willen dat het wel zo was. Want naast wingewest geldt Groningen ook als het afvoerputje van Nederland en Wijster als het grote braakvat en dat verdienen ze niet. Ik wens de heren en dames van Rutte IV veel moed en kracht als ze zich hier te zijner tijd willen vertonen. Politiek is denk ik zelden zo’n ernstige zaak geweest. Laat onverlet dat wij natuurlijk wel een beetje aardig moeten leven. Het beste dus maar weer en tot kiek. Moi…
Willem
Zo, de kaartjes zijn weer geschreven. Een hele stapel. Sommige jaren komen er paar bij en soms vallen er een paar af. Het is geen vervelend karweitje. De vanwege het c-virus opgelegde advies om op ruime afstand van elkaar te blijven, maakt mensen knorrig en dan is zo’n simpel kaartje misschien eventjes een verlichting. Enige jaren geleden dacht ik er over om deze oeroude traditie maar op te geven. Ik kreeg steeds vaker Kerst- & Nieuwjaarswensen per e-mail. Op zich niks mis mee. Het is de nieuwe tijd, net wat u zegt. Maar als dat inhoudt dat onze kennissen, vrienden en familie het niet meer zo op prijs stellen wensen op papier uit te wisselen, dan houd ik het voor gezien en maak een winters plaatje + adressenbestand aan en is één druk op enter voldoende. Bij nader inzien zag ik hier toch maar vanaf en schrijf ieder jaar rustig de lijst namen en adressen over. Daarna breng ik een deel van de kaartjes lopend of op de fiets rond en schuif de anderen in de oranje brievenbus. Ik heb er eerlijk gezegd wel plezier in.
Wat was het voor een jaar? Een raar jaar. Vooral een verwarrend jaar. Een jaar waarin we ons qua regels als in een nevellandschap bevonden. Het woord versoepeling is nog nooit zo misbruikt als in het afgelopen jaar. De hoofdschuldige was zonder enige twijfel het c-virus, maar door het gezwabber met de leefregels ontstond er een steeds bredere kloof tussen hen die zich er strikt aan hielden en hen die dit steeds meer achterwege lieten. In het antivaxkamp ontstond wrevel omdat ook hier teveel lieden dachten en nog steeds denken de waarheid in pacht te hebben, ergo: denken dat hún waarheid de juiste waarheid is en roeptoeteren dat zij als niet-gevaccineerden worden weggezet als de nieuwe joden en hier op voortbordurend zelfs de holocaust erbij betrokken. Hoe erg wil je het hebben! Boosheid en diepe treurnis overviel mij toen ik dit hoorde. Hadden wij niet juist een aantal van die geelkoperen monumentjes voor evenzoveel slachtoffers van die vreselijke holocaust onthuld?! De politiek greep niet in, liet het geworden. Dat is meteen een volgend punt waardoor 2021 een ander jaar is dan de vorige: wij, en de politiek voorop, zijn verhard. Wij zoeken de mazen in de wet op en gaan er makkelijk overheen. Niet onlogisch, want er moet worden verdiend. Maar hierdoor blijft het virus zich verspreiden. Een echt goede oplossing is er niet, tenzij iedereen zich precies aan de regels houdt en dan komt men in de buurt van een totalitaire staat en dat wil niemand. Dus is het afzien geblazen. Het wachten is op wat het ‘nieuwe’ kabinet gaat doen. Of pRuttelen de dames en heren op de oude voet verder? Weerman Piet Paulusma voorspelde onlangs een strenge winter. Daar zijn we nodig aan toe. Worden die verhitte koppen een beetje afgekoeld en schuiven we misschien iets meer eensgezind naar de volgende zomer. Ik mag het hopen. Desalniettemin; laat de kop niet hangen!! Er komt een moment dat we die smoellapjes niet meer voor hoeven, dat we elkaar weer met open gezicht kunnen bekijken en spreken en dat we alle zin en onzin die er over deze ziektemaker werd gezegd heeeeel diep kunnen begraven.
Was er dan niets aardigs het afgelopen jaar? Oh, zeker wel. We waren regelmatig aan de rit. Even de provincie in, de zinnen verzetten. Of een stuk met Rossi wandelen. En dat kon gelukkig zonder beperkingen. Dat blijven we ook doen. Rest mij u allen een plezierige kerst en een goed uiteinde te wensen en een gezond en voorspoedig 2022.
Willem.
Ik krijg nog regelmatig de vraag, of ik nog boeken over de geschiedenis van Gieterveen heb. Dit is inderdaad wel het geval. Nog enkele exemplaren zijn voorradig van Gieterveen – Fragmenten uit haar geschiedenis en van Hoe Gieterveen veranderd is . . . In het eerste boek passeert op 135 bladzijden de historie van Gieterveen de revue. Het boek is rijk geïllustreerd en kost € 19,90. Het tweede boek is een fotoboek. Hierin is op bijna 100 pagina’s te zien hoe het dorp in de loop der jaren is veranderd. De linker pagina toont de historische situatie, de rechter de actuele. Zo is de verandering in één oogopslag zichtbaar. Ook dit boek kost € 19,90. De boeken kunnen besteld worden via j.tingen@planet.nl, bezorging in Gieterveen is gratis.
We waren op onze oude begraafplaats vanwege de Lichtjesmiddag. Dat is een modern uitvloeisel van het Allerzielen, een van oorsprong oud katholiek gebruik om elk jaar op 2 november de graven van onze gestorvenen te bezoeken en een kaarsje voor hen op te steken. Wij hebben het enigszins gepopulariseerd, maar de gedachte erachter is dezelfde. Het is een mooi gebaar hen op deze wijze te herdenken. Wij liepen met het ons toegestoken windbestendig kaarsje over de dodenakker naar het graf van mijn ouders en mijn grootouders, alwaar we tot de ontdekking kwamen dat er al kaarsjes op hun graven stonden. ‘Geen nood’, zei ik, ‘dan zet ik het wel op een ander graf’. En terwijl ik mij tussen de graven door manoeuvreerde, viel mijn oog op de naam Jans Koops. Gestorven op 31 januari 1970, op de leeftijd van 79 jaar. ‘Ik zet ‘em hier op’, zei ik. Ik vertelde mijn vrouw in het kort wie dit was of eigenlijk was geweest. Jans Koops woonde in ons buurtje, voor de goede orde: de Tjassenswijk. Hij arbeidde regelmatig voor mijn vader. Hoe zijn leven er uitzag, weet ik niet, maar ik kende hem omdat hij als een van de eersten in ons buurtje een televisietoestel had. Hij woonde toen al in bij het gezin Eleveld. Hij had aan de achterkant van dat huis zijn eigen kamertje, met een opklapbed en een paar stoelen. Jans was een eenvoudige, wat stille man. Naast het kamertje, had hij de beschikking over een schuurtje, waarin hij een paar kalveren hield voor de verkoop. Mijn vader maakte graag gebruik zijn hand- en spandiensten, want Jans was een harde werker. Ik hoor het mijn vader nog zeggen: Jans waarkt altied deur. Hij stond zijn tijd niet te verbeuzelen, wilde hij maar zeggen. Ik herinner me dat er eens op een zatermiddag nog een praam met aardappelen gevuld moest worden. Dat was niet gebruikelijk, maar de schipper stond er kennelijk op, want aldoende kon hij ’s maandags in alle vroegte naar de fabriek varen en lossen. Het was een prachtig mooie dag. Met man en macht moesten die 500 of 600 mud aadappelen erin. Het schip lag zo halverwege de kolk en de brug. Mijn vader bezat daar een stuk land, of zoals men dat noemde: een plaats. Dat schip moest door middel van kruiwagens worden beladen. Ik was maar een fien kereltje en ik kon een lege houten kruiwagen amper verkrooien, laat staan een volle. Ze hadden de beschikking over meerdere kruiwagens. Jans krooide op en af. Met de volle kruiwagen via de loopplank naar het ruim, gezicht vooruit, dan leeg kiepen, vervolgens omdraaien en de kruiwagen achter zich aan trekkend terug. Heel zwaar werk. Nu was Jans niet meteen een gezelschapsmens en mijn ouders gingen er naast het werk weinig mee om. Dat was reden temeer voor met name mijn vader om mij en mijn zus Henny bij hem televisie te laten kijken. Dan had ouwe Jans nog wat aanspraak. We gingen vaak voor het kinderuurtje, op woensdag- of op zaterdagmiddag naar hem toe. Als we bij hem kwamen, was hij meestal bezig met zijn kalveren in het schuurtje. ‘Mogen we televisiekijken, Jans’, zeiden we dan, want we moesten van huisuit wel altijd eerst vragen. Het duurde even voor hij reageerde en als klaar was met het werk strompelde hij voor ons uit naar binnen, trok zijn klompen uit en zette de televisie aan. Wat ik daar al niet gezien heb!! Natuurlijk de bekende kinder/jeugdprogramma’s zoals Okki Trooi, Pipo, Zwiebertje, De Verrekijker en Rooster, waar op zeker moment Peter & de Rockets in zaten. Maar ook de Elfstedentocht van ’63 heb ik er gezien en de successen van Sjoukje Dijkstra. Tjee…, daar kon toch geen Doris Day of BB tegenaan! Toen mijn ouders eind ’63 of begin ’64 zelf een televisietoestel aanschaften, was het lopen naar Jans op slag gebeurd. Ik werd al spoedig door popmuziek begeesterd. Alleen op Nieuwjaarsdag wipte ik nog een paar keer bij hem aan. Daarna niet meer. Zo gaat dat.
Op een begraafplaats, misschien júist op een bepraafplaats, komen zulke momenten weer kraakhelder boven. Men komt tot bezinning, neemt er als het ware eventjes de tijd voor en overdenkt de waarde van het bestaan. Eenmaal thuis viste ik uit de doos overlijdenskaarten -een aardig stukje erfenis van mijn ouders- de kaart van Jans Koops. Een nogal lege kaart. Geen nageslacht, alleen de familie Eleveld-Suk staan erop vermeld. De teraardebestelling was op donderdag 5 februari op de Oude begraafplaats alhier. De rouwdienst in de zaal van café Zwiers ving aan om 1.30 uur. Vertrek naar het graf om 2 uur, alsmede terug. Vooral dat laatste tekent de eenvoud van de ceremonie.
Het is goed dat de uitvaartvereniging Gieterveen-Nieuwediep dit in zwang geraakte gebeuren voortzet. Mede hierdoor komt er nog meer aandacht voor het prachtige werk waar een groepje vrijwilligers al vele maanden mee bezig is, namelijk het opknappen van de graven. Het mooie hiervan is dat er soms letterlijk een naam weer aan het licht komt. Ik had het met Jans Koops. Maar onder elke steen ligt een verhaal, hoe simpel ook, en al die verhalen vormen uiteindelijk weer een bestanddeel van óns leven… Nou meensn, maak er wat van. Pas goed op jezelf en op je naasten. Moi moar weer.
Willem.
Op dinsdag 5 oktober jongstleden zijn in de gemeente Aa en Hunze 36 struikelstenen onthuld. In de plaatsen Rolde, Nooitgedacht, Gieten en bij ons in Gieterveen. Die struikelstenen werden door Gunter Demnig, de bedenker en maker ervan, Stolpersteinen genoemd. Hij is een Duitse kunstenaar, geboren in 1947 te Berlijn. Hij wilde iets terugdoen voor het ontzaglijke leed dat de slachtoffers door de nazi-terreur tijdens De Tweede Wereldoorlog was aangedaan. Hij overtrok een steen met een messing sok, waarin hij de naam en de gegevens van het betreffende slachtoffer stanste. Met het formaat van 10 bij 10 centimeter paste het ongeveer tussen de stenen van een doorsnee klinkerpad. Daardoor werd het voor iedereen goed zichtbaar. Je zou er zogezegd over kunnen struikelen. Eerst legde hij een aantal Stolpersteinen in Duitsland, daarna ook in Nederland. Op veel plekken in Drenthe waar mensen door het nazi-terreur zijn weggehaald en vermoord, lagen al van deze steentjes en nu dus ook in onze gemeente. Veelal betreft dit joodse slachtoffers, maar evengoed komen Sinti en Roma, dienstweigeraars, politieke gevangenen, verzetsstrijders, homosexuelen, Jehova’s getuigen en gehandicapten er voor in aanmerking.
In ons dorp liggen de stenen aan de Veenakkers, op het voetpad vlakbij de ingang van huisnummer 42 en op de ingang van Torenveen 28. Ik heb op deze site op 23 maart 2020 al uitvoerig over de twee betreffende gezinnen geschreven (zie hiervoor: ‘Het verhaal van de Cohens & de Nijveens). Het gezin Cohen-Gudema woonde in een keet van de gemeente aan de Veenakkers. Het was het eerste pand dat door de nazi’s in de toenmalige gemeente Gieten werd leeggehaald. Het gezin bestond uit vader, moeder en zeven kinderen. Zij werden in augustus 1942 met een vrachtauto weggehaald, via Westerbork naar Auschwitz vervoerd en bij aankomst vrijwel meteen vergast. Op het vervoersbewijs werden zij evenals het echtpaar Nijveen-Falke aangemerkt als ‘Stukgoederen’. Er liggen hier dus negen struikelstenen. Elke steen bevat in opzet hetzelfde: de naam van het slachtoffer, geboortedatum, datum van deportatie en datum en plaats van overlijden. Het echtpaar Nijveen-Falke woonde aan de Torenveen. Hen overkwam in de nacht van 2 op 3 oktober 1942 hetzelfde. Ook zij werden weggehaald en stierven beiden in het vernietigingskamp Auschwitz.
Zoals gezegd – de legging en onthulling van de struikelstenen had al eerder plaats zullen vinden, en wel op 4 mei 2020. Dat was immers de vooravond van het 75-jarige Bevrijdingsfeest. Het is goed dit te vieren en te voelen en te ervaren wat vrijheid voor een mens betekent. Maar kijken we om ons heen, dan zien we dat vrijheid in heel veel landen slechts een illusie is. Het is zo bezien beslist geen alledaagse vanzelfsprekendheid. Dat moeten we ons goed realiseren! Daarom is het belangrijk om de mensen die hun leven gaven voor onze vrijheid jaarlijks op 4 mei te herdenken. En evenzo de slachtoffers van de nazi-terreur, want ook zij hadden evenveel recht van bestaan als ieder ander. Dus loop er eens langs en lees in gedachten of hardop de namen. Opdat ze niet worden vergeten.
